هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله مثبت نگر گروهی درکاهش نشانههای افسردگی و اضطراب و افزایش میزان رضایت از زندگی دختران نوجوان انجام شد. روش: 31 دانش آموز 14 تا 15 ساله، با نشانههای خفیف تا متوسط افسردگی و اضطراب با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. آموزش های مثبت نگر طی 11 جلسه دو ساعته، به گروه آزمایش ارائه شد. نشانههای افسردگی و اضطراب توسط مقیاس 21 گویهای افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و میزان رضایت از زندگی توسط مقیاس رضایت از زندگی (SWLS)، پیش و پس از مداخله و چهار و نُه ماه پس از اتمام مداخله اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: یافتهها نشان داد درگروه آزمایش نسبت به کنترل، نشانههای افسردگی (87/11F=، 002/0p=)، اضطراب (31/9F=، 005/0p=) و استرس (62/12F=، 001/0p=) کاهش و میزان رضایت از زندگی (18/10F=، 003/0p=) افزایش داشت. تغییرات درونگروهی تمامی متغیرهای پژوهش در مرحله پیگیری چهار و نُهماهه در مقایسه با مرحله پسآزمون معنادار نبود. نتیجهگیری: آموزشهای مثبت نگر باعث کاهش معنیدار افسردگی، اضطراب و استرس و افزایش معنیدار رضایت از زندگی میشود. بنابراین می توان آن را برای کاهش نشانههای پیشبالینی بهکار برد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |