هدف: در این پژوهش اثر استرس شغلی بر خشنودی شغلی و سلامت روان، با توجه به اثرات تعدیل کننده متغیرهای‏ سرسختی و حمایت اجتماعی در گروهی از کارکنان دانشگاه‏های علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی بررسی شده است. روش:200 نفر از کارکنان بخش‏های اطاق عمل در دو زیر گروه دارای حمایت اجتماعی بالا و حمایت اجتماعی پایین به‏ کمک پرسشنامه شاخص عوامل تنش‏زای اطاق عمل، سیاهه رویدادهای زندگی، پرسشنامه شاخص توصیف شغل، پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه زمینه‏یابی دیدگاههای شخصی و پرسشنامه کیفیت روابط مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‏ها: نتایج نشان دادند که بین استرس شغلی و خشنودی شغلی کارکنان رابطه معنی‏دار و منفی وجود دارد و رابطه بین‏ استرس شغلی و سلامت روان معنی‏دار و منفی بود. همبستگی بین خشنودی شغلی و سلامت روان معنی‏دار و مثبت بود. این بررسی همچنین نشان داد که در شرایط پر استرس افراد دارای سرسختی بالا بیش از افراد دارای سرسختی پایین، از خشنودی شغلی و سلامت روان برخوردارند. همچنین افراد دارای حمایت اجتماعی بالا بیش از افراد دارای حمایت‏ اجتماعی پایین از خشنودی شغلی برخوردارند؛ اما از نظر سلامت روان تفاوتی میان آنها دیده نشد. این پژوهش نشان داد که‏ حمایت اجتماعی و سرسختی با هم تعامل مثبت و معنی‏داری دارند و مردان بیش از زنان سرسختی از خود نشان می‏دهند.