هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر اضافه وزن و چاقی در بیماران مبتلا به بیماری کرونری قلب (CHD) بود. روش: در قالب طرح آزمایشی پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه شاهد، 110 نفر از بیمارانی که عمل باز کرونر قلب روی آنان انجام شده بود و نمایه توده بدن (BMI) مساوی یا بزرگتر از 25 داشتند، انتخاب شدند. گروه آزمایش (60 =n) در جلسه‌های مصاحبه انگیزشی شرکت کردند و در گروه شاهد (50 =n) روال معمولی بیمارستان طی شد. نمایه توده بدن (BMI)، و شدت افسردگی، اضطراب و استرس در دو نوبت پیش­آزمون و پس­آزمون (سه ماه بعد) در هر دو گروه ارزیابی شد. داده­ها با توجه به ملاک­های اضافه وزن و چاقی، با روش تحلیل واریانس تکرار سنجش، تحلیل شد. یافته­ها: در مورد گروه دارای اضافه وزن، یافته­ها نشان داد اثر تعاملی زمان­بندی و گروه­بندی بر BMI معنی­دار بود (05/0>p، 80/6=F). اندازه اثر تعاملی در حد متوسط بود. نتیجه­گیری: مصاحبه انگیزشی در کنترل اضافه وزن بیماران مبتلا به CHD مؤثر است، اما در کنترل چاقی این بیماران تأثیری ندارد.