هدف: این پژوهش برای بررسی این فرضیه که شیوع نشانه‏های عصب شناختی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای‏ پارانوئید کمتر از غیر پارانوئید است و بررسی رابطه نشانه‏های عصب شناختی با آسیب‏شناختی با آسیب‏شناسی روانی و دارو انجام شده‏ است. روش: 40 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا (20 مرد و 20 زن) و 15 نفر افراد عادی که به روش نمونه‏گیری در دسترس‏ انتخاب شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند.20 نفر از این بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای پارانوئید و 20 نفر مبتلا به‏ انواع غیر پارانوئید بودند. بیماران از نظر نشانه‏های عصب شناختی، آسیب‏شناسی روانی و مقدار مصرف دارو بر اساس‏ دوز معادل کلرپرومازین بررسی شدند. یافته‏ها: میانگین نمرات نشانه‏های عصب شناختی در گروه گواه کمتر از گروه‏ بیماران و میانگین نمرات نشانه‏های عصب شناختی در بیماران غیر پارانوئید بیشتر از بیماران پارانوئید بود. نشانه‏های‏ عصب شناختی با نشانه‏های منفی رابطه معنی‏دار داشت. از تمام حوزه‏های عملکردی عصبی تنها نمره کل با نشانه‏های‏ مثبت رابطه معنی‏دار داشت و نشانه‏های عصب شناختی با اختلال فرم تفکر و مقدار مصرف دارو رابطه معنی‏دار نداشت. نتیجه: نشانه‏های عصب‏شناختی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا یک اختلال اولیه هستند؛ در انواع غیر پارانوئید بیشتر از پارانوئید دیده می‏شوند؛ تحت تأثیر داروهای ضد پسیکوز قرار نمی‏گیرند؛ بیشتر با علایم منفی رابطه‏ معنی‏دار دارند و با اختلال فرم تفکر رابطه ندارند.