دوره 30، شماره 1 - ( 5-1403 )                   جلد 30 شماره 1 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Beyrami M, Hashemi T, Azhideh L. Comparing the Effectiveness of Cognitive-behavioral Couple Therapy and Integrative Couple Therapy in Improving Marital Satisfaction and Intimacy of Couples With Marital Discord. IJPCP 2024; 30 (1) : 4942.1
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-4136-fa.html
بیرامی منصور، هاشمی تورج، آژیده لیلا. مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی شناختی رفتاری و یکپارچه‌نگر بر ارتقای رضایت زناشویی و صمیمیت زوجینی در زوجین ناسازگار. مجله روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران. 1403; 30 (1)

URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-4136-fa.html


1- گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2- گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. ، leilaazhideh95@gmail.com
چکیده:   (418 مشاهده)
اهداف پژوهش حاضر با هدف تفاوت اثربخشی زوج‌درمانی شناختی–رفتاری و یکپارچه‌نگر بر ارتقای مؤلفه‌های رضایت زناشویی و صمیمیت زوجینی در زوجین ناسازگار انجام شد.
مواد و روش ها روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون‌–‌پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین دارای اختلاف زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره  شهرستان تبریز در سال 1402 بودند که از بین آن‌ها نمونه‌هایی شامل 45 زوج دارای وضعیت ناسازگاری به روش نمونه‌گیری هدفمند و باتوجه‌به ملاک‌های ورود و خروج انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در گروه زوج‌درمانی شناختی-رفتاری (15 زوج)، گروه زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر (15 زوج) و گروه کنترل (15 زوج) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه صمیمیت زناشویی باگاروزی، پرسش‌نامه رضایت زناشویی انریچ، مداخله زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر و مداخله زوج‌درمانی شناختی-رفتاری بود. به منظور بررسی فرضیه‌ها از روش تحلیل واریانس تک متغیره و چندمتغیره استفاده شد.
یافته ها نتایج نشان داد زوج‌درمانی شناختی‌–‌رفتاری و زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر، مؤلفه‌های رضایت زناشویی و مؤلفه‌های صمیمیت زناشویی را ارتقاء می‌بخشند. همچنین نتایج نشان داد زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر در ارتقای مؤلفه‌های صمیمیت و رضایت زناشویی نسبت به زوج‌درمانی شناختی-رفتاری تأثیر بیشتری دارد که این تفاوت در سطح 0/01>P معنی‌دار بود. 
نتیجه گیری براساس نتایج نتیجه می‌گیریم اگرچه هر دو درمان شناختی–رفتاری و یکپارچه‌نگر در ارتقای رضایت و صمیمت زناشویی کارآمدند اما زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر تأثیر بیشتری در بهبود مؤلفه‌های این دو متغیر دارد، چراکه زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر به زوجین کمک می‌‌کند عواطف خودرا نشان دهند و از این راه بتوانند مقرراتی را که مانع برقراری روابط عاطفی می‌شوند، تغییر دهند.
شماره‌ی مقاله: 4942.1
متن کامل [PDF 7006 kb]   (132 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (30 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1402/12/18 | پذیرش: 1403/5/15 | انتشار: 1403/5/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology

Designed & Developed by : Yektaweb