پنجشنبه 1 آذر 1403
| English
1- گروه روانشناسی، واحد تربت جام، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت جام، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد تربت جام، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت جام، ایران. ،bayazi123@gmail.com
3- گروه روانشناسی بالینی (مرکز تحقیقات سلامت کودکان و نوجوانان)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد تربت جام، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت جام، ایران. ،
3- گروه روانشناسی بالینی (مرکز تحقیقات سلامت کودکان و نوجوانان)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
چکیده: (410 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر رواندرمانی شناختی-رفتاری کوتکر همراه با تحریک الکتریکی یا دارودرمانی با سیتالوپرام بر بهبود علائم افسردگی، بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی بیماران سکته مغزی به انجام رسید.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مبتلایان به سکته مغزی مراجعه کننده به کلینیک دکتر هاشمزهی شهر زاهدان در سال 1401 و گروه نمونه شامل 45 نفر از این افراد بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری تقسیم شدند. در این پژوهش جهت سنجش افسردگی، بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی به ترتیب از پرسشنامه بک، آزمون برونرو و استروپ در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری 2 ماهه استفاده شد. گروه آزمایش اول تحت رواندرمانی شناختی-رفتاری و 20 جلسه تحریک آندال ناحیه پشتی‌جانبی قشر پیش‌پیشانی چپ، و گروه آزمایش دوم تحت رواندرمانی شناختی-رفتاری و 10 میلی‌گرم سیتالوپرام در شبانه‌روز قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها که با روش آماری تحلیل واریانس مختلط (Mixed-ANOVA) انجام شد حاکی از اثربخشی کوتاه مدت و دوماهه هر دو مداخله به کار رفته بر بهبود علائم افسردگی بیماران سکته مغزی بود (0/05>P)، و تفاوتی بین اثربخشی دو مداخله ترکیبی مشاهده نشد. علاوه بر این تنها مداخله ترکیبی رواندرمانی و تحریک مغزی بر بهبود بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی اثر کوتاه‌مدت داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که هردو مداخله ترکیبی می‌تواند جهت بهبود علائم افسردگی در مبتلایان به سکته مغزی مفید باشد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مبتلایان به سکته مغزی مراجعه کننده به کلینیک دکتر هاشمزهی شهر زاهدان در سال 1401 و گروه نمونه شامل 45 نفر از این افراد بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری تقسیم شدند. در این پژوهش جهت سنجش افسردگی، بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی به ترتیب از پرسشنامه بک، آزمون برونرو و استروپ در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری 2 ماهه استفاده شد. گروه آزمایش اول تحت رواندرمانی شناختی-رفتاری و 20 جلسه تحریک آندال ناحیه پشتی‌جانبی قشر پیش‌پیشانی چپ، و گروه آزمایش دوم تحت رواندرمانی شناختی-رفتاری و 10 میلی‌گرم سیتالوپرام در شبانه‌روز قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها که با روش آماری تحلیل واریانس مختلط (Mixed-ANOVA) انجام شد حاکی از اثربخشی کوتاه مدت و دوماهه هر دو مداخله به کار رفته بر بهبود علائم افسردگی بیماران سکته مغزی بود (0/05>P)، و تفاوتی بین اثربخشی دو مداخله ترکیبی مشاهده نشد. علاوه بر این تنها مداخله ترکیبی رواندرمانی و تحریک مغزی بر بهبود بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی اثر کوتاه‌مدت داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که هردو مداخله ترکیبی می‌تواند جهت بهبود علائم افسردگی در مبتلایان به سکته مغزی مفید باشد.
واژه‌های کلیدی: درمان شناختی-رفتاری، دارودرمانی، سیتالوپرام، افسردگی، بازداری، انعطاف‌پذیری شناختی، سکته مغزی
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1402/9/13 | پذیرش: 1403/5/20 | انتشار: 1403/5/10
دریافت: 1402/9/13 | پذیرش: 1403/5/20 | انتشار: 1403/5/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران
تهران، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران
تلفن دانشگاه : 02166506899
تلفن ناشر : 02145355000 - 02145355555
وبسایت: http://ijpcp.iums.ac.ir
ایمیل: ijpcp@iums.ac.ir
