پنجشنبه 1 آذر 1403
| English
دوره 29، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 29 شماره 2 صفحات 201-188 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kamalfar S, Mousavi R, Alinaghimaddah S M. Effect of Midazolam on the Incidence of Agitation in Patients Undergoing Electroconvulsive Therapy: A Randomized Clinical Trial. IJPCP 2023; 29 (2) :188-201
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-3878-fa.html
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-3878-fa.html
کمال فر شایان، موسوی رویا، علینقی مداح سیده ماهرخ. تأثیر میدازولام بر بروز بی‌قراری در بیماران تحت درمان با شوک الکتریکی: کارآزمایی بالینی تصادفی. مجله روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران. 1402; 29 (2) :188-201
1- واحد توسعه و تحقیقات بالینی 5 آذر، دانشگاه علوم‌پزشکی گلستان، گرگان، ایران.
2- واحد توسعه و تحقیقات بالینی 5 آذر، دانشگاه علوم‌پزشکی گلستان، گرگان، ایران. ،mitramaddah2000@yahoo.com
2- واحد توسعه و تحقیقات بالینی 5 آذر، دانشگاه علوم‌پزشکی گلستان، گرگان، ایران. ،
چکیده: (1481 مشاهده)
اهداف الکتروشوک‌درمانی یکی از روش‌های درمانی برای بیماران اعصاب و روان است. میدازولام یک داروی بنزودیازپین با اثر نسبتاً کوتاه و یک داروی پیش‌بیهوشی است که دارای اثرات آرام‌بخشی، ضدتشنجی و شل‌کننده عضلانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر داروی میدازولام بر بروز بی‌قراری و آژیتاسیون بیماران تحت الکتروشوک‌درمانی در بیمارستان 5 آذر گرگان در سال 1401 طراحی شد.
مواد و روش ها این کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 80 بیمار (18 تا 75 سال) با تشخیص بیماری‌های روانپزشکی و دارای اندیکاسیون الکتروشوک‌درمانی انجام شد. بیماران به‌روش در دسترس انتخاب شدند. سپس از طریق بلوک‌بندی تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تخصیص یافتند. در گروه کنترل به بیماران میزان 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم نسدونال، 0/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم آتروپین و 0/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم ساکسینیل کولین تزریق شد. در گروه آزمایش به بیماران علاوه بر این دارو‌ها، میزان 0/2 میلی‌گرم بر کیلوگرم میدازولام تزریق شد. در مدت 4 جلسه درمان، پرسش‌نامه ریچموند جهت ارزیابی بی‌قراری، بلافاصله و یک ساعت بعد از الکتروشوک‌درمانی تکمیل شد. داده‌ها در نرم‌افزار spss نسخه 18 با آزمون‌های تی مستقل، یو من ویتنی و مجذور کای در سطح معنا‌داری 0/05 تحلیل شدند.
یافته ها در این مطالعه 42 بیمار در گروه آزمایش و 38 بیمار نیز در گروه کنترل بودند. میانگین تغییرات فشارخون سیستول و دیاستول در گروه مداخله به‌طور معنا‌داری کمتر بود. بلافاصله بعد از الکتروشوک‌درمانی، 68 درصد گروه آزمایش و 44 درصد گروه کنترل در وضعیت بیدار و آرام بودند. بیماران دریافت‌کننده میدازولام ازنظر شدت بی‌قراری ریچموند 1 ساعت بعد از الکتروشوک‌درمانی وضعیت بهتری داشتند (0/04=P).
نتیجه گیری تجویز میدازولام توانسته است میزان بی‌قراری را در بیماران دریافت‌کننده میدازولام بهبود ببخشد و میانگین تغییرات فشارخون سیستول و دیاستول را در بلندمدت کنترل کند.
مواد و روش ها این کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 80 بیمار (18 تا 75 سال) با تشخیص بیماری‌های روانپزشکی و دارای اندیکاسیون الکتروشوک‌درمانی انجام شد. بیماران به‌روش در دسترس انتخاب شدند. سپس از طریق بلوک‌بندی تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تخصیص یافتند. در گروه کنترل به بیماران میزان 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم نسدونال، 0/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم آتروپین و 0/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم ساکسینیل کولین تزریق شد. در گروه آزمایش به بیماران علاوه بر این دارو‌ها، میزان 0/2 میلی‌گرم بر کیلوگرم میدازولام تزریق شد. در مدت 4 جلسه درمان، پرسش‌نامه ریچموند جهت ارزیابی بی‌قراری، بلافاصله و یک ساعت بعد از الکتروشوک‌درمانی تکمیل شد. داده‌ها در نرم‌افزار spss نسخه 18 با آزمون‌های تی مستقل، یو من ویتنی و مجذور کای در سطح معنا‌داری 0/05 تحلیل شدند.
یافته ها در این مطالعه 42 بیمار در گروه آزمایش و 38 بیمار نیز در گروه کنترل بودند. میانگین تغییرات فشارخون سیستول و دیاستول در گروه مداخله به‌طور معنا‌داری کمتر بود. بلافاصله بعد از الکتروشوک‌درمانی، 68 درصد گروه آزمایش و 44 درصد گروه کنترل در وضعیت بیدار و آرام بودند. بیماران دریافت‌کننده میدازولام ازنظر شدت بی‌قراری ریچموند 1 ساعت بعد از الکتروشوک‌درمانی وضعیت بهتری داشتند (0/04=P).
نتیجه گیری تجویز میدازولام توانسته است میزان بی‌قراری را در بیماران دریافت‌کننده میدازولام بهبود ببخشد و میانگین تغییرات فشارخون سیستول و دیاستول را در بلندمدت کنترل کند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1402/1/16 | پذیرش: 1402/4/6 | انتشار: 1402/4/10
دریافت: 1402/1/16 | پذیرش: 1402/4/6 | انتشار: 1402/4/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران
تهران، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران
تلفن دانشگاه : 02166506899
تلفن ناشر : 02145355000 - 02145355555
وبسایت: http://ijpcp.iums.ac.ir
ایمیل: ijpcp@iums.ac.ir
