هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان عوامل تنش‏زا، میزان توکل به خدا و نشانگان استرس در دانشجویان‏ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران و تهران انجام شده است. روش: 408 نفر(234 مرد، 174 زن) از دانشجویان یاد شده‏ که به شیوه نمونه‏گیری تصادفی انتخاب شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی آنان ‏4/22 سال (انحراف معیار 45/3) و در مقاطع مختلف تحصیلی علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، بالینی و کارورزی بودند. داده‏های پژوهش به کمک‏ پرسشنامه شاخص میزان توکل، پرسشنامه عوامل تنش‏زا و پرسشنامه نشانگان استرس گردآوری شده و به کمک روشهای‏ آماری مورد توصیفی، آزمونهای آماری تحلیل واریانس آزمون تعقیبی شفه و آزمون t تجزیه و تحلیل قرار گرفته‏اند. یافته‏ها: یافته‏ها نشان داد که 1/44% دانشجویان مورد بررسی دارای استرس کم، 1/31% دارای استرس متوسط و 8/24% دارای استرس زیاد بوده‏اند. از میان عوامل تنش‏زا، ترس از مردود شدن در امتحانها، مرگ یکی از بستگان نزدیک و دعوای‏ شدید با پدر به ترتیب درصد بیشتری از دانشجویان را تحت تأثیر قرار داده است در زمینه نشانگان استرس، نگرانی، اضطراب و کمرویی بیش از سایر نشانه‏ها توسط آزمودنیهای پژوهش گزارش گردیده است. مقایسه نمرات دانشجویان در پرسشنامه توکل با نمرات آنان در پرسشنامه نشانگان استرس نشان دادکه با بالا رفتن نمرات در پرسشنامه توکل، نمرات‏ آنان در پرسشنامه نشانگان استرس کاهش یافته است. همچنین 1/69%از دانشجویان در پرسشنامه توکل، از بیشترین نمره‏ ممکن (200)، 152 نمره را به دست آوردند.