هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان‌نمایشگری بر بهبود مهارت‌های اجتماعی و کاهش اعتیاد به ‌اینترنت در دانشجویان دختر معتاد به‌اینترنت در دانشگاه اصفهان انجام شده است. روش: در یک طرح نیمه آزمایشی، 36 دانشجوی دختر که به‌صورت دردسترس نمونه‌گیری شده بودند  به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. برای گروه آزمایش ده جلسه آموزش مهارت‌های اجتماعی با رویکرد روان‌نمایشگری اجرا شد. برای ارزیابی اعتیاد به‌اینترنت و مهارت‌های اجتماعی به ترتیب از مقیاس اعتیاد به‌اینترنت یانگ و پرسش‌نامه مهارت‌های اجتماعی بهره گرفته شد. تأثیر مداخله­ انجام‌شده به کمک پیش­آزمون، پس­آزمون و پی‌گیری یک‌ماهه ارزیابی شد. داده‌ها به کمک آزمون­های آماری ضریب همبستگی وآزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته­ها: مهارت‌های اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به‌طور معنی‌داری (001/0p<) افزایش و  میانگین نمره‌های اعتیاد به ‌اینترنت گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی داری (001/0p<) کاهش یافت. نتیجه‌گیری­:  تعامل‌های افراد درگروه‌های روان‌نمایشگری، مطرح‌کردن مسئله در گروه و دستیابی به راه حل نهایی توسط شخص از عوامل مؤثر در اثربخشی این مداخله است. هم‌چنین می‌توان رویکرد روان‌نمایشگری را مداخله‌ای مؤثر  برای افزایش مهارت‌های اجتماعی برای معتادان به‌اینترنت دانست.