مقدمه: هدف پژوهش حاضر غربالگری اختلال‌های روانی مهاجران افغان مقیم تهران در سال 1381 بود.

مواد و روش‌کار:�در این پژوهش 453 نفر (227 مرد و 226 زن) از مهاجران افغان با روش نمونه‏گیری خوشه‏ای از مناطق مختلف تهران انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، پرسش‌هایی در زمینه سوءمصرف مواد،  افکار و اقدام به خودکشی و فرم 28 سؤالی پرسش‌نامه سلامت عمومی بود که توسط پرسشگران افغانی ساکن تهران تکمیل شد. تحلیل داده‌ها به‌کمک آزمونt  و تحلیل واریانس یک عاملی انجام گرفت.

یافته‏ها:�نتایج نشان داد که میزان شیوع اختلال‌های روانی در مهاجران افغان 6/55% (9/19% مردان و 7/35% زنان) می‎باشد. میزان اختلال کارکرد اجتماعی، اضطراب و نشانه‌های جسمانی بالاتر از افسردگی بود.10% از مهاجران سیگار و 4% سوءمصرف مواد را گزارش کردند. 4% افکار خودکشی و 2% اقدام به خودکشی داشتند. در این بررسی رابطه معنی‌داری بین اختلال‌های روانی و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی به‌جز تعداد افراد خانوار دیده شد. بین اختلال‌های روانی و روش سکونت (متمرکز و غیرمتمرکز) رابطه معنی‌دار دیده شد، ولی با طول مدت اقامت در ایران، نوع و دلیل مهاجرت و محل سکونت رابطه معنی‌دار وجود نداشت.

نتیجه‌گیری:�میزان اختلال‌های روانی در مهاجران افغان مقیم تهران بالاست.