دوره 30، شماره 1 - ( 5-1403 )
جلد 30 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ،s_imani@sbu.ac.ir
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ،
چکیده: (480 مشاهده)
اهداف پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطهای اعتیاد به گوشی هوشمند در رابطه بین سبکهای دلبستگی ناایمن و فابینگ در دانشجویان انجام شد.
مواد و روش ها در قالب یک طرح توصیفیهمبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری، تعداد 615 نفر (334 زن، 281 مرد با میانگین سنی 26/89 و انحرافمعیار 6/4) از دانشجویان دانشگاههای شهر تهران به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامههای استاندارد سبکهای دلبستگی هازان و شیور، پرسشنامه استاندارد اعتیاد به گوشی هوشمند و مقیاس عمومی فابینگ به شکل آنلاین پاسخ دادند.
یافته ها نتایج مطالعه نشان داد سبکهای دلبستگی ناایمن با اعتیاد به گوشی هوشمند (0/5=P=0/001, β)و با میزان فابینگ (0/16=P=0/012, β) رابطه مستقیم و معنیداری دارد. همچنین، متغیر اعتیاد به گوشی هوشمند در رابطه بین سبکهای دلبستگی ناایمن و فابینگ در دانشجویان نقش واسطهای داشت (0/005=P، 0/366=β).
نتیجه گیری باتوجهبه نتایج حاصل از این پژوهش، افرادی که سبکهای دلبستگی ناایمن را از خود نشان میدهند، بیشتر مستعد اعتیاد به گوشیهای هوشمند هستند که بهنوبهخود باعث تشدید رفتارهای فابینگ و تضعیف تعاملات چهرهبهچهره میشود. این یافتهها بر اهمیت پرداختن به دلبستگیهای ناایمن اساسی بهدلیل کاهش اعتیاد به گوشیهای هوشمند و تأثیرات منفی آن و جلوگیری از رفتار فابینگ بر روابط اجتماعی تأکید میکنند. بنابراین مداخلاتی که با هدف تقویت دلبستگی ایمن و ترویج استفاده سالم از فناوری انجام میشوند، برای کاهش رفتار فابینگ و تقویت ارتباطات بین فردی معنیدار میتوانند حائز اهمیت باشند.
مواد و روش ها در قالب یک طرح توصیفیهمبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری، تعداد 615 نفر (334 زن، 281 مرد با میانگین سنی 26/89 و انحرافمعیار 6/4) از دانشجویان دانشگاههای شهر تهران به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامههای استاندارد سبکهای دلبستگی هازان و شیور، پرسشنامه استاندارد اعتیاد به گوشی هوشمند و مقیاس عمومی فابینگ به شکل آنلاین پاسخ دادند.
یافته ها نتایج مطالعه نشان داد سبکهای دلبستگی ناایمن با اعتیاد به گوشی هوشمند (0/5=P=0/001, β)و با میزان فابینگ (0/16=P=0/012, β) رابطه مستقیم و معنیداری دارد. همچنین، متغیر اعتیاد به گوشی هوشمند در رابطه بین سبکهای دلبستگی ناایمن و فابینگ در دانشجویان نقش واسطهای داشت (0/005=P، 0/366=β).
نتیجه گیری باتوجهبه نتایج حاصل از این پژوهش، افرادی که سبکهای دلبستگی ناایمن را از خود نشان میدهند، بیشتر مستعد اعتیاد به گوشیهای هوشمند هستند که بهنوبهخود باعث تشدید رفتارهای فابینگ و تضعیف تعاملات چهرهبهچهره میشود. این یافتهها بر اهمیت پرداختن به دلبستگیهای ناایمن اساسی بهدلیل کاهش اعتیاد به گوشیهای هوشمند و تأثیرات منفی آن و جلوگیری از رفتار فابینگ بر روابط اجتماعی تأکید میکنند. بنابراین مداخلاتی که با هدف تقویت دلبستگی ایمن و ترویج استفاده سالم از فناوری انجام میشوند، برای کاهش رفتار فابینگ و تقویت ارتباطات بین فردی معنیدار میتوانند حائز اهمیت باشند.
شمارهی مقاله: 4977.1
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1403/2/1 | پذیرش: 1403/6/26 | انتشار: 1403/5/10
دریافت: 1403/2/1 | پذیرش: 1403/6/26 | انتشار: 1403/5/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |