چکیده

مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه برخی ویژگی‌های مهارت حل مسأله اجتماعی در دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری و دانش‌آموزان عادی دبستانی شهر تهران انجام شده است.

روش: 60 دانش‌آموز (30 نفر در هر گروه) از پایه‌های سوم، چهارم و پنجم دبستان شهر تهران بررسی شدند. گروه مبتلا به ناتوانی یادگیری به‌روش نمونه‌گیری در دسترس و گروه عادی به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب و از نظر متغیرهای سن، جنس،
پایه تحصیلی و بهره هوشی همتاسازی شدند. داده‌ها به‌کمک مصاحبه با آموزگار، پرونده دبستان یا درمانگاه، آزمون ماتریس‌های پیشرونده ریون کودکان و آزمون موقعیت‌های مبهم اجتماعی به صورت مصاحبه انفرادی به دست آمد. داده‌ها به‌کمک آزمون‌های آماری t مستقل و خی‌دو تحلیل شدند.

یافته‌ها: دو گروه در هدف حل مسأله، احساس ناخوشایند نسبت به همسال و ادراک خودکارآمدی در اثبات قدرت و توانمندی با یکدیگر تفاوت آماری معنی‌دار داشتند.

نتیجه‌گیری: کودکان دارای ناتوانی یادگیری در موقعیت‌های حل مسأله اجتماعی، هدف‌های اجتماع‌گرایانه که مهم‌ترین آن‌ها حل مسأله می‌باشد را دنبال نمی‌کنند و هدف‌های اجتماعی و ادراک خودکارآمدی آن‌ها در راستای پاسخ‌های رفتاری کناره‌گیری یا پرخاشگری است.