دوره 28، شماره 1 - ( بهار 1401 )                   جلد 28 شماره 1 صفحات 89-76 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دپارتمان حکمرانی سلامت، پژوهشگاه علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- متخصص پزشکی اجتماعی، سازمان بهزیستی کشور، تهران، ایران.
3- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات اعتیاد و رفتارهای پرخطر، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
4- متخصص مددکاری، بخش تقویت زنان و خانواده، سازمان بهزیستی کشور، تهران، ایران.
5- مؤسسه ملی تحقیقات سلامت، دانشگاه علوم‌پزشکی تهران، تهران، ایران. ، ehsanielham@yahoo.com
چکیده:   (3876 مشاهده)
اهداف یکی از مهم‌ترین آسیب‌های اجتماعی، طلاق است. این مقاله ضمن بررسی روند طلاق در ایران به بررسی علل مؤثر بر آن و آزمایشات اجرا‌شده برای بهبود وضعیت آن می‌پردازد. 
مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع کیفی است. اطلاعات از سه طریق مرور متون و مستندات مرتبط، مصاحبه با خبرگان و برگزاری جلسه بحث گروهی با ذی‌نفعان جمع‌آوری شده است. نمونه‌گیری به روش هدفمند و گلوله برفی انجام شده و داده‌ها به روش تجزیه و تحلیل محتوا ارائه شده است.
یافته ها در سالیان اخیر روند نسبت طلاق به ازدواج رو به افزایش بوده و در سال 1395 به بیشترین میزان خود، یعنی 25/3 در هر 100 ازدواج رسیده است. ضعف مهارت و سواد همسرداری، تغییر شیوه‌های همسرگزینی، افزایش فردگرایی و منفعت‌طلبی، بیکاری، اعتیاد و تبلیغات فضای مجازی مهم‌ترین علل طلاق از نظر خبرگان بود. در حال حاضر، برنامه ملی کنترل و کاهش طلاق اجرا می‌شود، اما مهم‌ترین چالش‌های اجرای این برنامه، ضعف همکاری بین‌بخشی، ضعف مشارکت مردم، پراکندگی و جزیره‌ای بودن خدمات اجتماعی و تأثیر عوامل کلان سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فناوری، زیست محیطی و بین‌المللی بر اقدامات این برنامه ملی است .
نتیجه گیری آسیب‌های اجتماعی در درون خانواده به هم گره خورده است. این انباشتگی ایجاب می‌کند خدمات پراکنده و جزیره‌ای در قالب واحدهای جامع مراقبت از سلامت اجتماعی به ازای جمعیتی معین طراحی و در سراسر کشور فراهم شود و ظرفیت‌سازی و دانش استقرار برنامه‌های ملی در دستگاه‌های مسئول تقویت شود.
متن کامل [PDF 5367 kb]   (2214 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (2515 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1399/3/21 | پذیرش: 1400/4/15 | انتشار: 1401/1/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.