چکیده

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه کیفیت زندگی دانش آموزان نابینا با همتایان بینای آنها در شهر تهران است.

روش:  در این پژوهش 93 نفر از دانش‏آموزان نابینا (18 دختر و 75 پسر) 15 ساله و بالاتر، ساکن تهران و مشغول به تحصیل در مدارس کودکان استثنایی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مقایسه به روش نمونه‏گیری تصادفی چند مرحله‏ای از دانش آموزان عادی مدارس شهر تهران به تعداد سه برابر دختران و دو برابر پسران نابینا، انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏ها، پرسشنامه کیفیت زندگی و معاینه حدت بینایی به کار برده شد. یک بررسی راهنما برای از میان برداشتن برخی نارسائیها، افزایش پایایی (محاسبه آلفای کرونباخ) و افزایش اعتبار سازه‏ای (از روش تحلیل عامل) انجام گرفت.

یافته‏ها: تجزیه و تحلیل داده‏ها نشان داد که بین کیفیت زندگی دو گروه مورد بررسی تفاوت معنی‏دار وجود ندارد ولی تنها در حوزه تحرک کیفیت زندگی تفاوت معنی‏دار دیده شد.  بین کیفیت زندگی و حدت بینایی در دانش آموزان نابینا ارتباط معنی‏دار به دست آمد. سواد پدر و مادر در گروه دانش‏آموزان بینا به شکل معنی‏دار بالاتر از دانش‏آموزان نابینا بود.

 نتیجه:  فراهم آوردن  تسهیلات حمل و نقل فردی و اجتماعی خاص نابینایان و پیشگیری از پیشرفت نقایص بینایی و تصحیح هر چه کاملتر کاهش بینایی با استفاده از وسایل کمک بینایی جدید و مناسب، نقش مؤثری در بالا بردن کیفیت زندگی دانش‏آموزان نابینا دارد.