چکیده

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی بر رفتار سازگارانه کودکان عقب‌مانده ذهنی خفیف انجام شده است.

روش:  28 دانش‌آموز که برپایه آزمون هوش وکسلر کودکان، عقب‌مانده ذهنی خفیف تشخیص داده شده و دارای سطوح سازگاری پایین در خرده مقیاس‌های مهارت‌های زندگی روزمره و مهارت اجتماعی‌شدن مقیاس واینلند، با هوشبهر 63 تا 67 و در گروه سنی 11 سال تا 11 سال و 10 ماه بودند، انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (14=n) و گواه (14=n) تقسیم شدند. نخست هر یک از آزمودنی‌ها به‌کمک فهرست مهارت‌های اجتماعی و دو خرده مقیاس مهارت‌های زندگی روزمره و مهارت اجتماعی‌شدن مقیاس واینلند ارزیابی شدند. سپس آموزش مهارت‌های اجتماعی به‌مدت 5/2 ماه در 15 جلسه آموزشی برای آزمودنی‌‌های گروه آزمایش اجرا شد. در پایان دوره آموزش و 2 ماه پس از آن، همه آزمودنی‌‌ها دوباره به کمک ابزارهای یادشده ارزیابی شدند.

یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که گروه آزمایش پس از پایان جلسات آموزشی، بهبود معنی‌داری را در زمینه رفتار سازگارانه (مجموع مهارت‌های زندگی روزمره و مهارت اجتماعی‌شدن) و مهارت‌های اجتماعی پیدا کرده است. بررسی پیگیری نیز نشان داد که بهبودهای به دست آمده از آموزش، 2 ماه پس از پایان آموزش نیز همچنان حفظ شده است.

نتیجه: آموزش مهارت‌های اجتماعی سبب افزایش رفتار سازگارانه کودکان مبتلا به عقب‌ماندگی خفیف ذهنی می‌شود.