هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان شیوع اختلالهای روانی در افراد بالای 15 سال در روستای ولیان یکی از روستاهای استان تهران بود. روش: کلیه افراد بالای 15 ساکن روستا (N=640) با استفاده از پرسشنامه سلامت‏ عمومی( GHQ-28 ) و مصاحبه بالینی روانپزشک براساس ملاکهای تشخیصی ( DSM-IV) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‏ها: شیوع اختلالهای روانی 4/26% (زنان 7/35% و مردان 7/14%) بود. اختلالهای روانی شایع به ترتیب اضطراب‏ منتشر 7/11%، افسردگی اساسی 3/11%، ترس مرضی ساده 3/7%، کج خلقی 6/5% و اختلال وسواسی جبری 3/4% بود. شیوع اختلالهای روانی در زنان، افراد بی‏سواد و کم‏سواد، سن بالای 45 سال، وجود سابقه فامیلی اختلال روانی و نسبت‏ فامیلی در والدین بیشتر بود. همچنین بین بین تأهل و رتبه تولد با اختلالات روانی رابطه‏ای بدست نیامد و ارتباطی میان‏ اختلالهای روانی و شغل مردان دیده نشد. ولی شیوع اختلالهای روانی در زنان شاغل کمتر از زنان خانه‏دار بود. 5/35%از بیماران سابقه مراجعه به پزشک برای درمان اختلال روانی را یادآور شده‏اند، ولی هیچ کدام از درمان‏های مستمر، مناسب و با میزان داروی کافی برخوردار نبودند. در این بررسی دیده شد که تنها 6/3% از کل بیماران، زیر پوشش طرح کشوری ادغام‏ بهداشت روان در مراقبتهای بهداشتی اولیه بودند. ولی کلیه بیماران پسیکوتیک شناسایی شده، توسط این طرح پوشش داده‏ شده بودند.