هدف: روشهای رفتاری- شناختی ارزیابی استرس و روشهای رویارویی با استرس کیفیت رفتار فرد را تعیین‏ می‏کنند. برای تعیین الگوی رویارویی با استرس در معتادان و دست‏یابی به روشهای مداخله‏ای شناختی-رفتاری و درمان معتادان با این روش، پژوهش حاضر اجرا گردید. روش: آزمودنیها 100 نفر از معتادین خود معرف مرد، مراجعه کننده به مرکز تحقیقات و ترک اعتیاد اصفهان هستند که به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه‏ گواه بر پایه ویژگیهای فردی، اجتماعی با گروه آزمایش همتا شده و از افراد خانواده و بستگان معتادین انتخاب شدند. ابزار سنجش متغیرها مقیاس مقابله تجدید نظر شده کارور می‏باشد. برای گردآوری داده‏ها نخست یک مصاحبه‏ روانشناختی به منظور جلب اعتماد و همکاری مراجع انجام شد، سپس در قالب مصاحبه پرسشنامه‏ها تکمیل شد. داده‏ها به کمک آزمون t تحلیل شدند. یافته‏ها: نتایج نشان داد که الگوی مقابله با استرس معتادین خود معرف با الگوی‏ مقابله‏ای گروه گواه تفاوت معنی‏داری دارد. الگوی مقابله‏ای معتادین بیشتر روشهای غیر مؤثر(تفکر منفی، آرزمندانه، تفکر خرافی و روشهای متمرکز بر هیجان مانند انکار، عدم درگیری ذهنی و رفتاری، استفاده از دارو و دخانیات) و برون‏ریزی عواطف بوده است.نتیجه: با توجه به الگوی مقابله‏ای معتادان که یک روش ناسالم در کنار آمدن با شرایط فشارزاست به نظر می‏رسد که این الگو گرایش به اعتیاد، مشکلات اجتماعی و روانشناختی فرد را افزایش داده و دور باطلی را به وجود می‏آورد. استفاده از روش آموزش سازگاری با استرس می‏تواند در پیشگیری اولیه و ثانویه بیماران‏ مؤثر باشد.