هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر بخشی روش درمانی آموزش مهارتهای اجتماعی و ترکیب آن با دارو درمانی در درمان زنان مبتلا به افسردگی اساسی انجام شده است. روش: نمونه مورد بررسی 21 زن مبتلا به افسردگی اساسی بودند که‏ به سه گروه دارو درمانی، آموزش مهارتهای اجتماعی، و درمان ترکیبی بطور تصادفی اختصاص داده شدند. به منظور کنترل‏ متغیرهایی همچون سن، میزان تحصیلات، مدت ابتلا به بیماری، شدت افسردگی و میزان سازگاری، گروههای آزمایشی با استفاده از تحلیل واریانس با یکدیگر مقایسه شدند. نخست نمرات پیش آزمون هر یک از آزمودنیها در پرسشنامه افسردگی‏ بک، مقیاس درجه‏بندی افسردگی هامیلتون، و مقیاس سازگاری اجتماعی بدست آمد و سپس روشهای درمانی به مدت‏ 5/2 تا 3 ماه (12 تا 15جلسه) در مورد آنها به کار برده شد. در پایان دوره درمان، دوباره تمامی بیماران با همان ابزارهای‏ یاد شده مورد بررسی قرار گرفتند و نمرات پس آزمون با نمرات پیش آزمون مقایسه و تحلیل شدند. یافته‏ها: یافته‏ها نشان‏ داد که روش درمانی آموزش مهارتهای اجتماعی بطور معنی‏داری افزایش میزان سازگاری در بیماران را به دنبال داشته است‏ (01/0> p ). همچنین آزمودنیهای گروه در مان ترکیبی در مقایسه با گروه دارو درمانی و گروه آموزش مهارتهای اجتماعی، بطور معنی‏داری به بهبودی بیشتری دست یافتند (05/0> p ). از نظر کاهش نشانه‏های افسردگی، میان گروه دارو درمانی و گروه آموزش مهارتهای اجتماعی تفاوت معنی‏داری دیده نشد.