هدف: بر اساس نظریه شناختی بک باورهای هسته­ای ناکارآمد در نتیجه تجربیات دردناک شکل می­گیرند. از طرف دیگر، دوره­های افسردگی نیز تجربه­ای دردناک به‌شمار می­آیند. بنابراین، فرض بر این است که افراد افسرده در نتیجه تجربه دوره‌های مکرر افسردگی، باورهایی را درباره افسردگی و پیامدهای آن تجربه می­کنند. هدف مطالعه حاضر ساخت یک مقیاس برای سنجش باورهای مربوط به افسردگی و بررسی ویژگی­های روانسنجی آن بود. روش: برای انجام پ‍ژوهش حاضر از یک رویکرد سه­مرحله­ای استفاده شد. در مرحله نخست، یک مجموعه ماده تدوین و اعتبار صوری آن توسط یک گروه متمرکز تأیید شد. در مرحله دوم، 698 دانشجوی دانشگاه قزوین به ویراست دوم پرسش­نامه افسردگی بک و مقیاس باورهای مربوط به افسردگی – تنظیم­شده در مرحله پیشین- پاسخ دادند. 433 نفر از آزمودنی­های فوق پس از 14 روز مجدداً مقیاس باورهای مربوط به افسردگی را کامل کردند. در مرحله سوم، برای بررسی روایی افتراقی، 93 آزمودنی در سه گروه افسرده اساسی دارای سابقه عود (34 نفر)، افسرده اساسی بار نخست (29 نفر) و گروه غیر بالینی (30 نفر) قرار گرفتند و پس از شرکت در تکلیف القای خلق افسرده مقیاس باورهای مربوط به افسردگی را کامل کردند.
یافته­ها: تحلیل عاملی به روش مؤلفه­های اصلی و روش چرخش واریماکس چهار عامل «عدم کنترل بر افسردگی»، «فاجعه­سازی»، «بی‌ارزشی» و «ناتوانی» را برای مقیاس باورهای مربوط به افسردگی نشان داد. هم‌چنین، مقیاس باورهای مربوط به افسردگی و عامل­های آن از روایی افتراقی، روایی همگرایی، هم‌سانی درونی و پایایی آزمون- بازآزمون رضایت­بخشی برخوردار بودند. نتیجه­گیری: عامل­های ظاهرشده در مقیاس باورهای مربوط به افسردگی مفاهیم مورد بحث در نظریه­های شناختی بک و تیسدل در تبیین عود اختلال افسردگی اساسی را منعکس می­کنند. هم­چنین یافته‌های این مطالعه شواهد اولیه را در مورد روایی و پایایی مطلوب این مقیاس فراهم می­کنند. اما خصوصیات روان‌سنجی این مقیاس باید در مورد افراد مبتلا به سایر اشکال اختلال افسردگی (مانند اختلال افسرده‌خویی) مورد بررسی قرار گیرد.