هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر قصه‌‌گویی در کاهش پرخاشگری پسران شش تا هشت ساله انجام گرفت. روش: در چهارچوب روشی شبه‌تجربی در قالب یک طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پی‌گیری با گروه کنترل، 22 پسر شش تا هشت ساله که در پرسش‌نامه پرخاشگری شهیم نمره یک انحراف معیار بالاتر از میانگین کسب نموده بودند، به‌‌طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 11 جلسه تحت تأثیر متغیر مستقل «قصه‌گویی» قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پس از پایان مداخله و نیز سه ماه پس از آن از هر دو گروه آزمون به عمل آمد تا تأثیر متغیر مستقل بر متغیر وابسته «پرخاشگری» مشخص شود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس برای اندازه­گیری­های مکرر، مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: معلمان و والدین گزارش کردند که قصه‌گویی نشانه‌های پرخاشگری را درکودکان کاهش می‌دهد.  این کاهش در پی‌گیری سه‌ماهه نیز پایدار می‌ماند. نتیجه‌‌گیری: این نتایج قابلیت کاربرد قصه و ساختار آن را درآموزش کودکان و حل مشکلات آنها نشان می‌دهد.