هدف: این بررسی با هدف تعیین فراوانی و شدت روانپریشیگرایی یا آسیبپذیری نسبت به روانپریشی در مصرفکنندگان حشیش انجام شده است.
روش: 100 مصرفکنندهی حشیش (98 مرد و 2 زن) به روش نمونهگیری در دسترس برگزیده شدند و پرسشنامهی شخصیت آیزنک را که بُعد روانپریشیگرایی را افزون بر ابعاد روان نژندیگرایی و برونگرایی میسنجد اجرا نمودند. برخی ویژگیهای جمعیتشناختی آزمودنیها مانند سن، الگوی مصرف و بهکار بردن سایر مواد نیز گردآوری شدند. دادههای پژوهش بهکمک روشهای آمار توصیفی تحلیل و ارایه گردید.
یافتهها: این بررسی روانپریشیگرایی قابل توجه را در 50 درصد از افراد نمونه نشان داد. میانگین نمرهی روانپریشیگرایی بهدست آمده در این پژوهش از عددی که آیزنک در جمعیت ایرانی گزارش نموده بود، بیشتر بود.
نتیجه: با توجه به دادههای بهدست آمده در زمینهی مصرف حشیش و روانپریشیگرایی به نظر میرسد که حشیش میتواند اثرات روانشناختی نامطلوبی بر مصرفکنندگان سنگین این ماده بگذارد و به عنوان یک عامل خطرزا در بروز روانپریشی بهشمار رود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |