هدف: در این پژوهش فراوانی مصرف مواد افیونی در بیماران بستری در یک بیمارستان عمومی در ایران بررسی شده است.

روش: این پژوهش از نوع توصیفی – مقطعی بود و در آن 494 بیمار بستری در دوازده بخش بیمارستان عمومی حضرت رسول اکرم (ص) که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بخش‌های کودکان، اورژانس، ICU و CCU از پژوهش کنار گذاشته شدند. ابزار گردآوری داده‌ها یک پرسش‌نامه‌ی پژوهشگرساخته بود. داده‌ها به‌کمک روش‌های آمار توصیفی و آزمون آماری خی‌دو تحلیل گردید.

یافته‌ها: فراوانی طول عمر مصرف مواد افیونی 7/11% (9/10% مرد و 8/0 % زن) و فراوانی مصرف کنونی مواد افیونی 1/7% بود. بیشترین فراوانی مصرف مواد افیونی در بخش جراحی مغز و اعصاب (8/23%)، گروه سنی 44-30 سال (7/13%) و افراد با تحصیلات دبیرستانی (8/14%) دیده شد. 1/12% متأهل‌ها، 8/10% مجردها و 7/7% مطلقه‌ها مواد مصرف می‌کرده‌اند. الگوی مصرف روزانه شایع‌ترین الگوی مصرف مواد افیونی (3/48%) و شایع‌ترین روش مصرف، تدخینی (8/63%) بود.

نتیجه: این بررسی نشان داد که مصرف مواد افیونی در بیماران بستری در بیمارستان عمومی شایع است و بررسی‌های بیشتری در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد.