هدف: خشونت خانگی شایعترین شکل خشونت، همراه با بیشترین احتمال تکرار، کمترین گزارش به پلیس و بیشترین عوارض اجتماعی، روانی و اقتصادی و کاهش آن از اولویتهای بهداشت همگانی است. هدف این پژوهش، بررسی فراوانی انواع خشونت خانگی در شهر کرمان و متغیرهای مرتبط با آن بود. روش: در این مطالعه مقطعی، با استفاده از کدپستی و روش نمونهگیری خوشهای یک مرحلهای، تعداد 20 خوشه 20 خانواری از میان خانوارهای شهر کرمان انتخاب و در نهایت تعداد 400 زن شوهردار بررسی شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه پژوهشگرساختهای با آلفای کرونباخ 92% بود. دادههای بهدستآمده از پرسشنامه بهکمک مصاحبه تکمیل و با آزمون خیدو تحلیل شدند. یافتهها: 46% زنان انواع متفاوت خشونت شامل خشونت روانی (6/78%)، جسمی (6/55%)، جنسی (6/28%) و اقتصادی (7/34%) را تحمل کرده بودند. خشونت خانگی با میزان تحصیلات مرد (0001/0=p) و زن (004/0=p)، شغل مرد (001/0=p)، زندگی در روستا تا سن 20 سالگی (در مردان 002/0=p و در زنان 023/0=p)، اعتیاد مرد (0001/0=p) و زن (003/0=p) و زندگی دیگر افراد با خانواده (001/0=p) رابطه مستقیم داشت. بیشترین علت خشونت از دید زنان خشونتدیده، وضعیت اقتصادی نامناسب (4/25%) و شغل همسر (9/8%) بیان شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج بهدستآمده در مورد شیوع خشونت خانگی و عوامل مهم مرتبط با آن، پیشنهاد میشود با تقویت مهارتهایی مانند مقابله با استرس، کنترل خشم و تفکر خلاق، روشهای کنارآمدن با چالشها و مشکلات زندگی مشترک به زوجها آموزش داده شود تا در نتیجه آن از خشونت کاسته شده، در محیط خانواده آرامش برقرار شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |