مقدمه: پیروی از دستورات درمانی می‌تواند بهبود و یا ناتوانی بیماران را در پی داشته، بر دستاوردهای درمانی تأثیر بگذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط نوع شخصیت، با میزان پیروی از رژیم‌های توصیه شده درمانی در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه‌کننده به مرکز تحقیقات دیابت استان خراسان انجام شد.

روش‌:�250 بیمار دیابتی مصرف کننده قرص یا قرص و انسولین به روش نمونه‌گیری در دسترس و مبتنی بر هدف انتخاب شدند و به‌کمک یک پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی و اطلاعات همراه با مصاحبه، پرسش‌نامه NEO-FF1، پرسش‌نامه میزان پیروی و پرسش‌نامه فعالیت‌های بیماران دیابتی مورد سنجش قرار گرفتند. داده‌های گردآوری شده به‌کمک تحلیل واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی و مدل خطی عمومی تحلیل گردیدند.

یافته‌ها:�روان‌رنجوری ارتباط منفی، اما غیر معنی‌دار با پیروی داشت. هم‌چنین بین برون‌گرایی و وجدان‌گرایی با پیروی، ارتباط مثبت معنی‌دار به‌دست آمد. آزمون مدل خطی عمومی پس از حذف اثر برخی متغیرهای کیفی و کمی مهم نشان داد که برون‌گرایی و حمایت اجتماعی دارای بیشترین اثر می‌باشند.

نتیجه‌گیری:�ویژگی‌های شخصیتی می‌توانند بر میزان پیروی بیماران اثر بگذارند. با افزایش یا کاهش برون‌گرایی، پیروی نیز افزایش یا کاهش می‌یابد. هم‌چنین برون‌گرایی و حمایت اجتماعی بیش از سایر عوامل، بر پیروی تأثیر می‌گذارند.