هدف: این پژوهش با هدف بررسی میزان اثربخشی داروی سلژیلین که یک مهارکننده مونوآمین‌اکسیداز نوع B می‌باشد و خاصیت دوپامینرژیک دارد، در درمان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا با علایم منفی بارز انجام شده است.

روش: در یک کارآزمایی بالینی 80 بیمار بستری در بیمارستان حجازی مشهد که بر پایه معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR، تشخیص اسکیزوفرنیا داشته‌اند و علایم منفی آنها بارز بود ]نمره بیشتر از 15 در مقیاس علایم مثبت و منفی PANSS) )[، در پژوهش وارد شدند. بیماران به‌تصادف در سه گروه دریافت‌کننده پنج میلی‌گرم سلژیلین، 10 میلی‌گرم سلژیلین و یا دارونما همراه با داروی آنتی‌سایکوتیک جای داده شدند. سپس بیماران به مدت شش هفته به‌کمک PANSS و آزمون عوارض دارویی پی‌گیری شدند. داده‌ها به‌کمک آزمون‌های آماری تحلیل واریانس و t تحلیل شدند.

یافته‌ها: هشت بیمار به‌دلیل تشدید علایم پسیکوز و چهار بیمار به‌دلیل عوارض دارویی از بررسی کنار گذاشته شدند. میانگین سنی بیماران مورد بررسی 6/47 سال و میانگین مدت بستری در بیمارستان 9/8 سال بود. گرچه علایم منفی در هر دو گروه دریافت‌کننده سلژیلین پس از شش هفته بهبود نشان داد، تفاوت معنی‌داری میان دو گروه پنج میلی‌گرم و 10 میلی‌گرم سلژیلین و دارونما دیده نشد.

نتیجه‌گیری: در بیماران بستری در بیمارستان، سلژیلین در بهبود علایم منفی اسکیزوفرنیا بر دارونما برتری ندارد.