Mendeley  

Zotero  

Malekpour N, Behrozian F, Najafi N, Mousavi Asl E. Investigating the Mediating Role of Shame and Self-criticism in the Relationship Between Early Life Experiences and Paranoid Ideation in Iranian College Students. IJPCP 2024; 30 (1) : 2146.3
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-4203-fa.html

اهداف رایج بودن تفکر پارانوئید در جمعیت عمومی، سؤالاتی را درمورد عواملی که در پارانویای شدید یا بالینی نقش دارند ، برمی‌انگیزاند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای شرم و خودانتقادگری در رابطه بین تجربیات اولیه زندگی و اندیشه‌پردازی پارانوئید انجام شد.
مواد و روش ها طرح مطالعه همبستگی از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. تعداد 272  دانشجو دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و ابزارهای تجربیات اولیه زندگی (ELES)، مقیاس اندیشه‌پردازی پارانوئید گرین-8 (GPTS-8)، مقیاس شرم درونی و بیرونی (EISS) و فرم کوتاه مقیاس خودانتقادگری/خوداطمینان‌بخشی (FSCRS-SF) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون، مدل معادلات ساختاری و آزمون بوت استروپ و نرم‌افزار‌های SPSS و Liserl به‌ترتیب نسخه 24 و 80/8 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته ها افکار پارانوئید با شرم (r=0/56, P=0/01)، انتقاد از خود (r=0/31, P=0/01) و تجارب اولیه زندگی (r=0/51, P=0/01) رابطه مثبت و معنی‌داری داشت. رابطه غیرمستقیم بین تجارب اولیه زندگی و افکار پارانوئید نیز از طریق شرم با ضریب مسیر استاندارد 0/25 معنی‌دار بود (0/05>P)، اما رابطه غیرمستقیم بین تجارب اولیه زندگی و افکار پارانوئید از طریق انتقاد از خود معنی‌دار نبود (0/05 نتیجه گیری براساس نتایج می‌توان گفت تجربه‌های اولیه در دوران کودکی باعث ایجاد شرم و خودانتقادگری در افراد می‌شود که با پیدایش اندیشه‌پردازی پارانوئید همراه است. بنابراین متغیرهای شرم و خودانتقادگری را می‌توان در تدوین مداخلات درمانی برای اندیشه‌پردازی پارانوئید در نظر گرفت. با وجود معقول بودن مدل‌ مورد بررسی در اینجا، ممکن است مدل‌های توضیحی هم‌زمان دیگری برای این روابط با استفاده از متغیرهای دیگر یا در نظر گرفتن انواع یا جهت‌های ارتباط دیگر وجود داشته باشد.