هدف: از آن‌جا که افراد با اختلال اضطراب اجتماعی در موقعیت‌های اجتماعی، اضطراب زیادی را تجربه می‌کنند و خودکارآمدی در موقعیت‌های اجتماعی، تعیین‌کننده اضطراب اجتماعی دانسته شده، در این بررسی ارتباط میان خودکارآمدی اجتماعی، توجه متمرکز بر خود، سوگیری‌های شناختی و اضطراب اجتماعی آزمون شده است.

روش: این بررسی از نوع مقطعی- مقایسه‌ای است. 830 دانش‌آموز دبیرستانی (429 دختر و 401 پسر) شهر شیراز که به روش خوشه‌ای- تصادفی نمونه‌گیری شده بودند به مقیاس اضطراب اجتماعی (SAS-A)، پرسش‌نامه احتمال/ پیامد وقوع رویدادهای منفی اجتماعی (PCQ-C)، پرسش‌نامه کانون توجه (FAQ) و مقیاس خودکارآمدی برای موقعیت‌های اجتماعی (SESS) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها به‌کمک ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد.

یافته‌ها: اضطراب اجتماعی  همبستگی معنی‌داری با خودکارآمدی اجتماعی (001/0p<) و توجه متمرکز بر خود (001/0p<) داشت. افزون بر آن اضطراب اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و توجه متمرکز بر خود ارتباط معنی‌داری با احتمال (001/0p<) و پیامد (001/0p<) رخداد رویدادهای منفی اجتماعی  داشتند و در نهایت الگوی میانجی تأیید شد. به بیان دیگر اضطراب اجتماعی با خودکارآمدی اجتماعی و توجه متمرکز برخود و از این رو با سوگیری‌های شناختی ارتباط داشت.

نتیجه‌گیری: توجه متمرکز بر خود و شاخص‌های سوگیری داوری با کنترل خودکار‌آمدی اجتماعی و اضطراب اجتماعی ارتباط دارند.