آبس وفا، کرکنی علی، ایمنا ایلوز. میزان شیوع و عوامل مرتبط با آزار جنسی در کودکی در میان بیماران سرپایی روانپزشکی در کشور تونس. مجله روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران. 1402; 29 (4) :514-531
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-3972-fa.html
1- گروه روانپزشکی، بیمارستان دانشگاه قابس، قابس، تونس.
2- گروه روانپزشکی، بیمارستان دانشگاه قابس، قابس، تونس. ، ali.karknii@gmail.com
3- گروه اعصاب، بیمارستان دانشگاه قابس، قابس، تونس.
چکیده: (813 مشاهده)
اهداف این مطالعه با هدف برآورد شیوع سابقه آزار جنسی در کودکی در بیماران سرپایی روانپزشکی و بررسی عوامل مرتبط با آن انجام شد.
مواد و روش ها این مطالعه مقطعی بر روی 133 بیمار (80 مرد و 53 زن با میانگین سنی 11/8±45/02 سال) مراجعهکننده به بخش روانپزشکی بیمارستان دانشگاه قابس (جنوب تونس) انجام شد. دادهها با استفاده از فرم کوتاه پرسشنامه ترومای دوران کودکی و پرسشنامه اصلاحشده رفتارهای خودکشی جمعآوری شدند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل تست همبستگی استفاده شد. مقدار معناداری در سطح 0/50 تعیین شد.
یافته ها شیوع کلی آزار جنسی در کودکی در بین بیماران 8/9 درصد بود. شرکتکنندگانی که سابقه آزار جنسی در کودکی را گزارش کردند، سن کمتری هنگام شروع علائم روانپزشکی داشتند و مدتزمان بستری در بیمارستان روانپزشکی بهطور قابلتوجهی در آنها طولانیتر بود. نتایج تحلیل چندمتغیره نشان داد که آزار جنسی در کودکی خطر داشتن بیماریهای روانپزشکی را تا (AOR=5/9، 95% CI: 28/8-1/3) و خطر داشتن افکار خودکشی را تا 5/1 (AOR=5/1، 95% CI: 26/9-1/03) افزایش میدهد.
نتیجه گیری داشتن سابقه آزار جنسی در کودکی تأثیر منفی در بیماران روانپزشکی در دوران بزرگسالی دارد. این رابطه چندعاملی هستند و پیشنهاد می شود در آینده مطالعات طولی برای بررسی عمیقتر و مفصلتر انجام شوند.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1402/5/11 | پذیرش: 1402/9/30 | انتشار: 1402/10/11