دوره 28، شماره 4 - ( زمستان 1401 )                   جلد 28 شماره 4 صفحات 519-508 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Asgharipour N, Nouri Siahdasht N, Javdani Asl A, Hajebi Khaniki S. Investigating the Quality of Professional life of Mashhad Psychotherapists in 2022. IJPCP 2023; 28 (4) :508-519
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-3804-fa.html
اصغری پور نگار، نوری سیاهدشت نفیسه، جاودانی اصل علیرضا، حاجبی خانیکی سعیده. بررسی کیفیت زندگی حرفه‌ای روان‌درمانگران مشهد. مجله روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران. 1401; 28 (4) :508-519

URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-3804-fa.html


1- مرکز تحقیقات روان‌پزشکی و علوم رفتاری، دانشکده پزشکی، بیمارستان ابن سینا، دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
2- گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد، مشهد، ایران. ، nafisenouri192@gmail.com
3- گروه روانشناسی عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد ، مشهد، ایران.
4- گروه آمار زیستی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
چکیده:   (1407 مشاهده)
اهداف کیفیت زندگی حرفه‌ای یکی از عوامل مهم تعیین‌کننده رضایت شغلی و بیمار در میان روان‌درمانگران است. کیفیت پایین زندگی حرفه‌ای می‌تواند به فرسودگی شغلی و خستگی شفقت منجر شود. با‌این‌حال، عوامل مرتبط با کیفیت زندگی حرفه‌ای در روان‌درمانگران هنوز به وضوح ارزیابی نشده است. هدف این پژوهش بررسی کیفیت زندگی حرفه‌ای روان‌درمانگران شاغل در مشهد بود. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی حرفه‌ای در روان‌درمانگران شاغل در شهر مشهد بود.
مواد و روش ها این مطالعه مقطعی و توصیفی بر روی 184 نفر از روان‌درمانگران شاغل در شهر مشهد انجام شد که به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش، پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و شغلی و مقیاس کیفیت زندگی حرفه‌ای بود که شامل رضایت از زندگی حرفه‌ای، آسیب استرس تروماتیک ثانویه و خستگی از شفقت بود. ارتباط بین متغیرهای مورد‌مطالعه با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن ارزیابی شد.
یافته ها در این مطالعه 184 روان‌درمانگر شاغل در شهر مشهد (49/5 درصد مرد و 50/5 درصد زن) با میانگین سنی 7/6±‌37/4 سال و سابقه کاری ۶/۶‌±‌6/5 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. بیش از نیمی از شرکت‌کنندگان رضایت از شفقت متوسط داشتند. میزان فرسودگی شغلی و استرس ثانویه حادثه و خستگی از شفقت در اکثر شرکت‌کنندگان پایین بود. ارتباط معنادار و مستقیم بین فرسودگی شغلی، استرس ثانویه حادثه و خستگی از شفقت و ارتباط معکوس بین رضایت از شفقت و فرسودگی شغلی، استرس ثانویه حادثه و خستگی از شفقت وجود داشت. ارتباط سن، جنسیت، رویکرد درمانی و سابقه کار با عوامل کیفیت زندگی حرفه‌ای معنادار نبود.
نتیجه گیری یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد استرس ثانویه حادثه و خستگی از شفقت از عوامل مؤثر بر افزایش فرسودگی شغلی بودند و می‌توانند در اقدامات پیشگیرانه استفاده شوند.

متن کامل [PDF 4820 kb]   (513 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (401 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1401/8/6 | پذیرش: 1401/12/23 | انتشار: 1401/10/11

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology

Designed & Developed by : Yektaweb