هدف: شادی از بنیادی‌ترین مفاهیم روانشناسی مثبت‌گرا است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر انواع الگوهای ارتباطی خانواده، از جمله توافق‌کننده، کثرت‌گرا، محافظت‌کننده و بی قید بر میزان شادی بود.

روش: این بررسی از نوع مقطعی است. شرکت‌کنندگان در پژوهش 200 دانش آموز (100 دختر و 100 پسر) دبیرستانی شهر شیراز بودند که به روش خوشه‌ای- چندمرحله‌ای- تصادفی نمونه‌گیری شدند. برای سنجش شادی، پرسش‌نامه تجدیدنظرشده آکسفورد و برای تعیین انواع الگوهای ارتباطی، پرسش‌نامه تجدیدنظر شده کوئرنر و فیتزپاتریک به‌کار برده شد. پایایی پرسش‌نامه‌ها به روش آلفای کرونباخ و روایی آنها به شیوه تحلیل عامل سنجیده شد. تحلیل داده‌ها به‌کمک تحلیل واریانس انجام شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که بین الگوهای ارتباطی از نظر میزان شادی تفاوت معنی‌دار وجود دارد (001/0p< ). آزمون تعقیبی شفه نشان داد که در الگوهای توافق‌کننده و کثرت‌گرا میانگین نمره شادی بالاتر و در الگوهای محافظت‌کننده و بی قید میزان آن پایین‌تر است (05/0p<). هم‌چنین در الگوی توافق‌کننده و کثرت‌گرا میزان شادی پسران بالاتر از دختران بود.

نتیجه‌گیری: جهت‌گیری گفت و شنود، در مقایسه با جهت‌گیری همنوایی، به‌ویژه در پسران، عامل اصلی در ارتباطات خانوادگی است که شادی بیشتر را در پی دارد.