هدف: در این بررسی اثر آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیک و آتیپیک در ایجاد علایم وسواسی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا مقایسه شده است.

روش: در یک بررسی توصیفی- مقایسه‌ای 64 بیمار دچار اسکیزوفرنیا (32 بیمار در گروه آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیک و 32 بیمار در گروه آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپیک) بررسی شدند. همه بیمارانی که بر پایه مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلال‌های محور یک در DSM-IV�(SCID-I) تشخیص قطعی اسکیزوفرنیا دریافت کرده بودند، دو آزمون مقیاس وسواسی – اجباری ییل- براون (YBOCS)  و مقیاس مختصر درجه‌بندی روانپزشکی (BPRS) را در آغاز، سه هفته و شش هفته پس از درمان اجرا نمودند. داده‌های به‌دست‌آمده با روش‌های آمار توصیفی، تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر و آزمون t تحلیل شدند.

یافته‌ها: در گروه دریافت‌کننده آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیک متوسط نمره آزمون YBOCS به‌ترتیب پیش از آغاز درمان، سه هفته و شش هفته پس از آن 40/2، 30/2 و 18/2 به‌دست آمد و در گروه دریافت‌کنندگان آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپیک میانگین نمره آزمون  YBOCS به‌ترتیب در آغاز درمان، سه هفته وشش هفته پس از درمان 12/4، 46/4 و 53/4 بود. تفاوت نمرات آزمون YBOCS در دوگروه دریافت‌کننده آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیک و آتیپیک پیش از درمان به سطح معنی‌داری نزدیک و در هفته سوم و ششم درمان، معنی‌دار بود (05/0p<). در گروه تیپیک یک بیمار با سابقه خانوادگی مثبت کاهش علایم وسواسی و در گروه آتیپیک نیز یک بیمار با سابقه خانودگی مثبت افزایش علایم وسواسی را نشان دادند.

نتیجه‌گیری: آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپیک می‌توانند علایم وسواسی (هر چند کم) در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا ایجاد کنند. با وجود اهمیت سابقه خانوادگی درتظاهرات بالینی وسواس در مصرف‌کنندگان آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپیک، نقش این متغیردر کاهش یا افزایش علایم وسواسی اندک بود.