Armani Kian A, Rostami B, Moosavi S E, Maghbooli M, Fakoor E. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Academic Procrastination in Medical Sciences Students of Zanjan University. IJPCP 2020; 26 (2) :142-153
URL:
http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-3134-fa.html
آرمانی کیان علیرضا، رستمی بهرام، موسوی سیده الناز، مقبولی مهدی، فکور احسان. اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اهمالکاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علومپزشکی زنجان. مجله روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران. 1399; 26 (2) :142-153
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-3134-fa.html
1- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علومپزشکی زنجان، زنجان، ایران.
2- مرکز مطالعات و توسعه آموزش علومپزشکی، دانشگاه علومپزشکی زنجان، زنجان، ایران.
3- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علومپزشکی زنجان، زنجان، ایران.
4- گروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علومپزشکی زنجان، زنجان، ایران.
5- مرکز آموزشی درمانی شهید بهشتی، دانشگاه علومپزشکی زنجان، زنجان، ایران. ، ehsan.fakour@gmail.com
چکیده: (3360 مشاهده)
اهداف: اهمالکاری و افت تحصیلی از عواملی هستند که در دانشگاههای علومپزشکی رو به افزایش بوده و تهدیدی برای دانشجویان و سیستم آموزشی محسوب میشوند؛ بنابراین شناسایی مداخلاتی که بتوانند این عوامل را در دانشجویان کاهش دهند، ضروری به نظر میرسد. از این رو مطالعه حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) بر اهمالکاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علومپزشکی زنجان انجام گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مداخلهای و نیمهآزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و با دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دارای افت تحصیلی بودند که طی سال تحصیلی 1396-1397 به اداره مشاوره دانشگاه معرفی شدند که از بین آنها 38 نفر با در نظر گرفتن معیارهای ورود و نمره اهمالکاری تحصیلی وارد مطالعه شدند. ابزار اندازهگیری دادهها پرسشنامه استاندارد اهمالکاری سولومون و راثلبوم بود. ملاک عملکرد تحصیلی دانشجویان نیز معدل نیمسال تحصیلی آنان بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آنالیز کوواریانس و تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.
یافته ها: میانگین اهمالکاری تحصیلی در دو گروه و در پسآزمون تفاوت معنیداری داشت (0/05>P). F مربوط به عامل گروه در اهمالکاری تحصیلی برابر با 257/553 و در سطح 0/05>P از لحاظ آماری معنادار بود؛ بنابراین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) بر اهمالکاری تحصیلی و مؤلفههای آن در گروه آزمایش تأیید شد. در مورد عملکرد تحصیلی نیز F مربوط به عامل گروه برابر با 9/59 و در سطح 0/05>P از لحاظ آماری معنادار بود؛ بنابراین، تأثیر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر عملکرد تحصیلی نیز در دانشجویان تأیید شد.
نتیجه گیری: نتایج نشاندهنده اثربخش بودن درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اهمالکاری و افت تحصیلی دانشجویان بود.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1398/9/7 | پذیرش: 1399/3/2 | انتشار: 1399/4/11