1- دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- دکترای مشاوره توانبخشی، گروه مدیریت توانبخشی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران. ، sa.khanjani@uswr.ac.ir
چکیده: (4982 مشاهده)
اهداف هدف پژوهش حاضر مقایسه تابآوری و خودکارآمدی بوده است بین معلولین غیرورزشکار و معلولینی که به صورت حرفهای ورزش میکنند.
مواد و روش ها روش پژوهش از نوع علّیمقایسه ای بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل معلولین ضایعه نخاعی ورزشکار از آکادمی پارالمپیک ایران و معلولین غیرورزشکار از انجمن حمایت از معلولین ضایعه نخاعی ایران (هرکدام ۳۲ نفر) بودند که با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه تابآوری کونور و دیویدسون و پرسشنامه خودکارآمدی شرر جمعآوری شدند.
یافته ها یافتههای این پژوهش نشان میدهد معلولین ورزشکار نسبت به غیرورزشکار نمره کل تابآوری بیشتری دارند (۰۰۶/۰=P). ولی با درنظرگرفتن نمره ۵۰ به عنوان آستانه تابآوری مناسب، اختلافی بین تابآوری مناسب در دو گروه معلول ورزشکار و غیرورزشکار به دست نیامد.همچنین نمره کل خودکارآمدی با میانه ۶۵، در معلولین ورزشکار از غیرورزشکار بیشتر به دست آمد (۰۰۱/۰=P).
نتیجه گیری یافتههای این پژوهش نشان داد رابطه معنادار بین تابآوری و خودکارآمدی با ورزش وجود دارد. درنتیجه میتوان ورزش را به عنوان راهی برای ارتقای تابآوری و خودکارآمدی در افراد با ضایعه نخاعی پیشنهاد کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1397/9/21 | پذیرش: 1397/11/16 | انتشار: 1398/5/1