Mendeley  

Zotero  

Kehtari Harzangh L, Poursharifi H, Heshmati R. Comparison of Impulsivity and Experiential Avoidance in Obese Individuals With and Without Binge Eating Disorder. IJPCP 2019; 25 (1) :84-95
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-2885-fa.html

اهداف این پژوهش با هدف تمایزگذاری افراد چاق مبتلا و غیرمبتلا به اختلال پرخوری بر اساس تکانشگری و اجتناب تجربه‌ای انجام گرفت.
مواد و روش ها این پژوهش از نظر هدف بنیادی و از نظر جمع‌آوری داده‌ها از نوع توصیفی‌همبستگی بود. در این مطالعه 68 نفر از زنانی که اضافه‌وزن داشتند از خانه‌های سلامت و باشگاهای ورزشی به روش نمونه‌گیری دردسترس و با استفاده از فرمول فیدل و تاباخنیک (N≥50+8M) انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس‌های پرخوری گورمالی، تکانشگری بارت و پذیرش و عمل و برای تجزیه تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل ممیزی استفاده شد. 
یافته ها نتایج نشان داد از بین پنج مؤلفه بررسی‌شده در دو گروه بدون اختلال پرخوری و با اختلال پرخوری مؤلفه تکانشگر بی‌برنامگی در سطح 01/0 و اجتناب هیجانی و کنترل در سطح 05/0 معنادار هستند. با توجه به مقدار لامبدای ویلکز کوچک و مقدار زیاد مجذور کای و سطح معنی‌داری می‌توان نتیجه گرفت تابع ممیزی به‌دست‌آمده قدرت تشخیص خوبی برای تبیین متغیرهای وابسته (در دو گروه) دارد. در دو گروه افراد چاق مبتلا و غیرمبتلا به اختلال پرخوری مؤلفه تکانشگری بی‌برنامگی، اجتناب هیجانی و کنترل معنادار هستند. این بدان معناست که بین افراد چاق که اختلال پرخوری دارند با آن‌هایی که فاقد اختلال پرخوری‌اند تفاوت معناداری در این مؤلفه‌ها مشاهده شده است. 
نتیجه گیری بر اساس متغیر‌های تکانشگری و اجتناب تجربه‌ای می‌توان دو گروه افراد چاق مبتلا و غیرمبتلا به اختلال پرخوری را از هم تفکیک کرد.