دوره 23، شماره 3 - ( پاییز 1396 )                   جلد 23 شماره 3 صفحات 379-362 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Taslimbakhsh Z, Sadeghi K, Sadeghi K, Ahmadi S M. Investigating Factor Structure, Validity, and Reliability of the Persian Version of the Stanford Hypnotic Susceptibility Scale: Form C (SHSS: C). IJPCP 2017; 23 (3) :362-379
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-2530-fa.html
تسلیم بخش زینب، صادقی خیراله، پوراصغر مهدی، احمدی سید مجتبی. بررسی ساختار عاملی، روایی، پایایی و نسخه فارسی مقیاس استعداد هیپنوتیزم پذیری استانفورد –فرم سی SHSS/C. مجله روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران. 1396; 23 (3) :362-379

URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-2530-fa.html

بررسی ساختار عاملی، روایی، پایایی و نسخه فارسی مقیاس استعداد هیپنوتیزم پذیری استانفورد –فرم سی SHSS/C
زینب تسلیم بخش 1، خیراله صادقی2 ، مهدی پوراصغر3 ، سید مجتبی احمدی2
1- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران ، Email: z.taslimbakhsh@kums.ac.ir
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
3- مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران
چکیده:   (8644 مشاهده)
اهداف هیلگارد و وایتسن‌هوفر در سال ۱۹۵۲ مقیاس‌ استعداد هیپنوتیزم‌پذیری دانشگاه استَنفورد را معرفی کردند. این مقیاس در سال ۱۹۶۲ بازبینی و تکمیل شد. SHSS/C عمدتاً تبعیت رفتاری و تلقین‌پذیری را در طیف وسیعی از پدیده‌های هیپنوتیزمی (مواد حرکتی و نمونه‌های خیال‌پردازی و تحریف شناختی) در مدت زمان کوتاهی می‌سنجد. در تحقیق حاضر، هدف بررسی خصوصیات روان‌سنجی مقیاس استعداد هیپنوتیزم‌پذیری استانفورد SHSS/C در جمعیت غیربالینی است.
مواد و روش ها این مطالعه توصیفی روی ۳۰۰ نفر از دانشجویان دانشکده‌های مختلف دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. این دانشجویان با ابزارهای تحقیق از جمله مقیاس استعداد هیپنوتیزم‌پذیری استانفورد SHSS/C، مقیاس القای هیپنوتیزمی HIP، پرسش‌نامه گروه‌های شخصیتی هیپنوتیزم‌پذیر اشپیگل و پرسش‌نامه شخصیتی پنج‌عاملی نئو (NEO-FFI) آزموده شدند. داده‌ها با استفاده از روش آماری توصیفی، ضریب همبستگی، تحلیل عامل اکتشافی، آلفای کرونباخ، ضریب دو نیمه‌سازی گاتمن و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نگارش ۲۲ تحلیل شد.
یافته ها تحلیل عاملی به روش تحلیل مؤلفه‌های اصلی با چرخش واریماکس برای SHSS/C، سه عامل استعدادهای هیپنوتیزم‌پذیری توانایی‌های شناختی و ادراکی، پدیده‌های حسی‌حرکتی، تحریف شناختی و آثار پس‌هیپنوتیزمی را استخراج کرد. ضریب پایایی از نوع آلفای کرونباخ، بازآزمایی و همسانی درونی به ترتیب ۰/۸۰، ۰/۷۵، ۰/۷۴ بود. همچنین سه نوع روایی هم‌زمان، ملاکی و همبستگی خرده‌مقیاس‌ها با کل مقیاس و یکدیگر، با مقیاس القای هیپنوتیزمی HIP،پرسش‌نامه‌های گروه‌های شخصیتی هیپنوتیزم‌پذیر و شخصیت نئو به ترتیب ۰/۸۹، ۰/۸۴، ۰/۶۸ گزارش شد.
نتیجه گیری نتایج نشان داد که مقیاس SHSS/C در جامعه ایرانی خصوصیات روان‌سنجی مطلوبی دارد و می‌توان از آن در تحقیقات روان‌شناسی و روان‌پزشکی استفاده کرد.
 
واژه‌های کلیدی: هیپنوتیزم پذیری، ساختار عاملی، روایی، پایایی، خصوصیات روا نسنجی و هنجار ایرانی
متن کامل [PDF 3499 kb]   (2830 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (5714 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1395/4/6 | پذیرش: 1395/12/7 | انتشار: 1396/7/9
فهرست منابع
1. Morgan AH, Hilgard ER, Davert EC. The heritability of hypnotic susceptibility of twins: A preliminary report. Behavior Genetics. 1970; 19(2):213-24. doi: 10.1007/bf01074653 [DOI:10.1007/BF01074653]
2. Hilgard ER. Hypnotic susceptibility. San Diego: Harcourt, Brace & World; 1965.
3. Sadock BJ, Sadock VA, Kaplan HI. Kaplan and Sadock's Comprehensive Textbook of Psychiatry. Philadelphia, Pennsylvania: Lippincott Williams & Wilkins; 2009.
4. Hammond C. Hypnotic induction & suggestion: An introductory manual [S. K. Alavi Fazel, Persian trans]. Tehran: Tarava; 2010.
5. Morgan AH, Hilgard JR. The Stanford hypnotic clinical scale for children. American Journal of Clinical Hypnosis. 1978; 21(2-3):148–69. doi: 10.1080/00029157.1978.10403969 [DOI:10.1080/00029157.1978.10403969]
6. De Saldanha da Gama PAM, Davy T, Cleeremans A. Belgian Norms for the Waterloo-Stanford Group C (WSGC) scale of hypnotic susceptibility. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2012; 60(3):356–69. doi: 10.1080/00207144.2012.675299 [DOI:10.1080/00207144.2012.675299]
7. Gauld A. A History of hypnotism. Cambridge: Cambridge University Press; 1995.
8. Spiegel H, Spiegel D. Trance and treatment: Clinical uses of hypnosis. Arlington: American Psychiatric Publications; 2004.
9. Kirenskaya AV, Novototsky-Vlasov VY, Zvonikov VM. Waking EEG spectral power and coherence differences between high and low hypnotizable subjects. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2011; 59(4):441–53. doi: 10.1080/00207144.2011.594744 [DOI:10.1080/00207144.2011.594744]
10. Hilgard ER. Hypnosis. Annual Review of Psychology. 1975; 26:19-44. doi: 10.1146/annurev.ps.26.020175.000315 [DOI:10.1146/annurev.ps.26.020175.000315]
11. Weitzenhoffer AM, Hilgard ER. Stanford Hypnotic Susceptibility Scale: Forms A and B. Palo Alto, California: Consulting Psychologists Press; 1959.
12. Lamas JR, Valle-Inclán F, Blanco MJ, Díaz AA. Spanish norms for the Stanford hypnotic susceptibility scale, Form C. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 1985; 37(3):264-273 . [DOI:10.1080/00207148908414477] [PMID]
13. Hilgard ER, Crawford HJ, Bowers P, Kihlstrom JF. A tailored shss.c, permitting user modification for special purposes. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 1979; 27(2):125–33. doi: 10.1080/00207147908407552 [DOI:10.1080/00207147908407552]
14. Hypnotizability and psychopathology. American Journal of Psychiatry. 1982; 139(4):431–7. doi: 10.1176/ajp.139.4.431 [DOI:10.1176/ajp.139.4.431]
15. Cox RE, Langdon RA. Hypnotic olfactory hallucinations. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2015; 64(1):24–44. doi: 10.1080/00207144.2015.1099401 [DOI:10.1080/00207144.2015.1099401]
16. Green JP. The Valencia scale of attitudes and beliefs toward hypnosis–client version and hypnotizability. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2012; 60(2):229–40. doi: 10.1080/00207144.2012.648073 [DOI:10.1080/00207144.2012.648073]
17. Khaje Mogehi N. [Developmental and validation of Millon Clinical Multiaxial Inventory-II (MCMI-II) (Persian)] [MSc. thesis]. Tehran: Iran University of Medical Science; 1995.
18. Millon T. Millon clinical multiaxial inventory-III. London: Pearson; 1983.
19. Hilgard ER. Divided consciousness: Multiple controls in human thought and action. New York: Wiley-Interscience; 1986
20. Squire LR, Cohen NJ. Human memory and amnesia, in Neurobiology of Learning and Memory. New York: Guilford; 1984
21. Elkins GR, Johnson AK, Johnson AJ, Sliwinski J. Factor analysis of the elkins hypnotizability scale. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2015; 63(3):335–45. doi: 10.1080/00207144.2015.1031550 [DOI:10.1080/00207144.2015.1031550]
22. Roark JB, Barabasz AF, Barabasz M, Lin-Roark IH. An investigation of Taiwanese norms for the Stanford hypnotic susceptibility scale: form C (mandarin Chinese translation). International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2012; 60(2):160–74. doi: 10.1080/00207144.2012.648062 [DOI:10.1080/00207144.2012.648062]
23. Naäring GWB, Roelofs K, Hoogduin KAL. The stanford hypnotic susceptibility scale, form C: Normative data of a dutch student sample. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2001; 49(2):139–45. doi: 10.1080/00207140108410064 [DOI:10.1080/00207140108410064]
24. Robin BR, Kumar VK, Pekala RJ. Direct and indirect scales of hypnoticsusceptibility: resistance to therapy and psychometric comparability. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2005; 53(2):135-47. doi: 10.1080/00207140590927617 [DOI:10.1080/00207140590927617]
25. Spiegel H, Greenleaf M. Personality style and hypnotizability: the fix–flex continuum. Psychiatric medication. 1992; 10(1):13–24. PMID: 1549748
26. Del Rosario G. The structure of human hypnotic suggestibility and trait hypnotic responsiveness of Koreans [PhD dissertation]. San Francisco: Saybrook Graduate School and Research Center; 2001.
27. Spiegel D, Koopman C, Carde-a E, Classen C. Dissociative symptoms in the diagnosis of acute stress disorder. In: Larry M, Ray K, William J, editors. Handbook of Dissociation: Theoretical, Empirical, and Clinical Perspectives. Berlin: Springer; 1996. [DOI:10.1007/978-1-4899-0310-5_17]
28. Weitzenhoffer AM, Weitzenhoffer GB. Personality and hypnotic susceptibility. American Journal of Clinical Hypnosis. 1958; 1(2):79–82. doi: 10.1080/00029157.1958.10734338 [DOI:10.1080/00029157.1958.10734338]
29. Shimizu T. Role of beliefs about hypnotic states as a moderator variable: A reexamination of the relationship between reactance and hypnotizability. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2016; 64(2):167–86. doi: 10.1080/00207144.2016.1131586 [DOI:10.1080/00207144.2016.1131586]
30. Benham G, Smith N, Nash MR. Hypnotic susceptibility scales: Are the mean scores increasing? International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2002; 50(1):5–16. doi: 10.1080/00207140208410087 [DOI:10.1080/00207140208410087]
31. Sánchez A, Barabasz A. Mexican norms for the Stanford Hypnotic Susceptibility Scale, Form C. International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 2005; 53(3):321–31. doi: 10.1080/00207140590961448 [DOI:10.1080/00207140590961448]
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology

Designed & Developed by : Yektaweb