صرع یک بیماری مزمن و دارای نشانههای متنوع است که در اثر تخلیه الکتریکی غیر طبیعی یاختههای عصبی مغز رخ میدهد. این بیماری نیاز به درمان دراز مدت دارد و میتواند از میزان فعالیتهای فرد بکاهد. طی یک بررسی توصیفی 1500 فرد مبتلا به صرع (2/44% زن، 7/55% مرد) که در خانههای بهداشت شهرستانهای استان فارس به جز شهرستانهای فسا و جهرم پرونده داشتند، به کمک یک پرسشنامه اطلاعات و جمعیت شناختی و مصاحبه مورد بررسی قرار گرفتند. این بررسی میزان شیوع بیماری صرع را در مردان بیشتر از زنان نشان داد (3/1 برابر). 439 نفر (3/29%) در گروه سنی 20-11 سالگی بودند، شغل 1/35% آنان خانهداری، 3/29% بیکار و 4/11% دانشآموز بود. 4/51% مجرد، 5/38% متأهل بودند. 3/78% افراد مورد بررسی در زمینه چگونگی برخورد با بیمار صرعی در هنگام حمله، 3/57% در زمینه طول مدت درمان بیماری، 8/82% در رابطه با مصرف به موقع داروها، 8/27% در زمینه عوارض داروها، آگاهی کمی داشتهاند. در زمینه علت ابتلاء به این بیماری بیشترین درصد افراد مورد بررسی (9/27%) آنرا ناشی از تب و کمترین درصد (2/0%) آنرا ناشی از مسمومیت با سموم دفع آفات نباتی دانستهاند. 6/76% افراد مورد بررسی بر این باور بودهاند که افراد مبتلا به صرع میتوانند ازدواج کنند و 6/75% اظهار نمودهاند که افراد مبتلا به این بیماری توانایی اداره کردن شغل را دارند.
5/66% بیماران پیش از آنکه توسط بهورز شناسایی شوند، تحت درمان بودهاند. در خانواده 1/18% افراد مورد بررسی سابقه صرع گزارش شده است. 1/50% بیماران سابقه مراجعه به دعانویس را یادآور شدهاند. 2/27% افراد برای ادامه درمان به پزشک خصوصی مراجعه نمودهاند. 61% بیماران مورد بررسی نوار مغزی گرفتهاند و 4/33% آنان نوار مغزی را نزد خود نگهداشتهاند. همچنین 1/91% بیماران داروهای تجویز شده را به موقع مصرف کردهاند. این بررسی نشان داد که بهترین شیوه درمانی روش ترکیبی است. از آنجا که درصد چشمگیری از خانوادههای بیماران اعتقادی به ادامه درمان توسط پزشک نداشته و به دعا نویس مراجعه نموده بودند، برنامهریزی برای آموزش و توجیه آنان ضروری به نظر میرسد.
در پایان از معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی استان فارس به دلیل فراهم نمودن امکانات مالی و اداری، و از خانمها دکتر مهین فرهمند بیگی، دکتر پروین افسر کازرونی، شهین امانت و آقایان: عبدالرسول عسکری نژاد و محمد فرارویی به دلیل همکاری در اجرای طرح قدردانی میگردد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |