هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌­درمانی فراشناختی و آموزش گروهی مهارت­های زندگی بر افسردگی، کیفیت زندگی، سبک پاسخ­دهی نشخواری و باورهای فراشناختی زنان مطلقه بود. روش: در این تحقیق تجربی، از نوع طرح­های تک‌عاملی با پیش­آزمون و پس‌آزمون، 24 زن مطلقه ارجاع‌شده جهت درمان افسردگی به‌طور تصادفی در دو گروه گمارده شدند (گروه درمان فراشناختی و آموزش مهارت­های زندگی). افراد گروه درمان فراشناختی، 8 جلسه گروه­درمانی فراشناختی و افراد گروه مهارت­های زندگی، 8 جلسه برنامه­ی آموزشی مهارت­های زندگی را دریافت کردند. داده­های پژوهش با استفاده از پرسشنامه­های افسردگی بک- ویرایش دوم(BDI-II)، پرسشنامه باورهای فراشناختی - 30 سؤالی (MCQ-30)، سبک پاسخ­دهی نشخواری (RRS) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت- فرم کوتاه (WHOQOL-BREF)، در دو مرحله پیش از درمان و پس از درمان، گردآوری شدند. دو پرسشنامه­ اثرگذاری کلی بالینی (CGI) و رضایت از درمان (CSQ) نیز در پایان مداخلات توسط آزمودنی­ها تکمیل شد. یافته­ها: گروه­درمانی فراشناختی، در مقایسه با آموزش گروهی مهارت­های زندگی، باعث بهبود معنادار باورهای مثبت درباره­ نگرانی (03/0p=)، بهبود بالینی کلی  (01/0p= )، شاخص تأثیر (003/0p=) و رضایتمندی از درمان (04/0p=) شد. در سایر متغیرها تفاوت معناداری بین دو گروه دیده نشد. نتیجه‌گیری: گروه درمانی فراشناختی باعث بهبود باورهای مثبت درباره­ی نگرانی، بهبود بالینی کلی و رضایت از درمان بیشتر در زنان مطلقه شد.