چکیده

هدف: این پژوهش با هدف ارزشیابی میزان کنترل روش‌های روان‌شناختی و غیر دارویی صرع در کودکان و نوجوانان انجام شده است.

روش: 30 پسر مبتلا به صرع تونیک – کلونیک 14-9 ساله باهوش بهنجار که تحت دارو درمانی به مدت دو سال (بدون پاسخ مناسب درمانی) بودند، انتخاب و به تصادف در سه گروه جای داده شدند: 1- گروه اول با درمان گروهی درمانی شناختی‌ـ رفتاری 2- گروه دوم با آموزش پس‌خوراند زیستی3- گروه سوم (گواه) که هیچگونه مداخله درمانی و روان‌شناختی دریافت نکردند. در این پژوهش سه بعد در تشنج صرعی مورد بررسی قرار گرفت: 1- شدت علائم 2- فراوانی تشنج‌ها 3- احساس کنترل حمله تشنجی صرع تونیک‌ـ کلونیک که به‌وسیله مقیاس علائم صرع ارزیابی شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی ـ رفتاری موجب کاهش شدت علائم و افزایش احساس کنترل تشنج صرعی شده، اما تأثیری در کاهش فراوانی آن نداشته است. آموزش پس‌خوراند زیستی تأثیر ناچیزی در کاهش فراوانی نشانه‌ها داشته است. شاید عدم موفقیت در کاهش دفعات و فراوانی تشنج صرعی با عوامل گوناگونی از جمله: دارو درمانی هم‌چنین اطلاعات نادرستی که والدین افراد مصروع در اختیار درمان‌گران قرار دادند، مربوط باشد.

نتیجه: مداخله روان‌شناختی در کنترل حمله صرع مؤثر و باید مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد.