هدف: از آنجایی‌که افسردگی دوقطبی و تک‌قطبی هم از لحاظ زیستی و هم از نظر ظهور نشانه‌های بالینی متفاوتند، مقیاس‌های موجود اندازه‌گیری افسردگی برای سنجش افسردگی در اختلال دوقطبی مناسب نیستند. هدف پژوهش حاضر، تعیین ویژگی‌های روان‌سنجی نسخه فارسی مقیاس درجه‌بندی افسردگی دوقطبی (BDRS) بود. روش: شرکت‌کنندگان 368 نفر، شامل 120 بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی در دوره افسردگی، 126 بیمار افسرده مبتلا به اختلال افسردگی عمده (تک‌قطبی)، از مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 91-1390، و 122 فرد بهنجار، از همراهان بیماران و کارکنان مراکز نمونه‌گیری، بودند. مقیاس درجه‌بندی افسردگی دوقطبی (BDRS)، مقیاس درجه‌بندی افسردگی هامیلتون (HDRS)، ویراست دوم پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) و مقیاس درجه‌بندی مانیای یانگ (YMRS) برای گردآوری داده‌ها به‌کار رفتند و داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی و تحلیل تمایزات تحلیل شدند. یافته‌ها: مقیاس درجه‌بندی افسردگی دوقطبی در جمعیت ایرانی همسانی درونی بالایی (81/0=&alpha) داشت و روایی آن از طریق همبستگی بالا با پرسشنامه افسردگی بک (61/0) و مقیاس درجه‌بندی افسردگی هامیلتون (71/0) تأیید شد. خرده‌مقیاس آمیخته با مقیاس درجه‌بندی مانیای یانگ همبستگی 69/0 داشت. تحلیل عاملی سه عامل افسردگی روان‌شناختی، جسمانی و آمیخته را شناسایی کرد که برخی گویه‌های آن با نسخه اصلی متفاوت بود. مناسب‌ترین نقطه برش بالینی، نمره 18 با حساسیت 93 درصد و ویژگی 94 درصد بود. نتیجه‌گیری: نسخه فارسی مقیاس درجه‌بندی افسردگی دوقطبی در جمعیت ایرانی از ویژگی‌های روان‌سنجی مناسب برخوردار است.