چکیده

هدف: با توجه به نقش منابع درونی مانند شیوه‌های مقابله و منابع برونی مانند حمایت اجتماعی در شیوه سازگاری افراد ضایعه نخاعی، در این پژوهش رابطه شیوه‌های مقابله‌ای و کیفیت روابط اجتماعی با میزان نشانه‌های افسردگی جانبازان قطع نخاعی مورد بررسی قرار گرفته است.

روش: آزمودنیهای پژوهش را 70 جانباز قطع نخاعی مقیم منزل تشکیل داده‌اند که به شیوه تصادفی انتخاب شده و به کمک مقیاس مقابله‌ای، پرسشنامه کیفیت روابط اجتماعی و پرسشنامه افسردگی بک ارزیابی شدند. داده‌های پژوهش به کمک آزمونهای آماری t و خی‌دو تحلیل گردیدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد جانبازانی که کمترین میزان افسردگی را داشتند، به‌طور معنی‌داری از روشهای مؤثر مقابله‌ای متمرکز بر مسئله به‌ویژه روشهای روی‌آوردن به مذهب، مقابله فعال، برنامه‌ریزی، جستجوی حمایت اجتماعی و تفسیر مثبت استفاده می‌کردند. هم‌چنین جانبازانی که بالاترین میزان نشانه‌های افسردگی را داشتند کمتر از جانبازانی که نشانه‌های افسردگی کمتری داشتند، از حمایت اجتماعی برخوردار بوده و کشمکش‌های میان فردی بیشتری را گزارش نمودند. همچنین اشتغال، اعزام داوطلبانه به جبهه‌ها (شاخصی از اعتقاد و تمرکز کنترل درونی) با نشانه‌های افسردگی کمتر رابطه داشت.

نتیجه: این بررسی نشان‌دهنده نقش مؤثر حمایت اجتماعی و شیوه‌های مقابله‌ای ویژه در کاهش نشانه‌های افسردگی، احساس بهتر و تحمل پیامدهای بیماریها و آسیب‌های جدی مانند قطع نخاع است.