هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین پایایی و روایی نسخه فارسی فرم کوتاه شاخص عزت نفس جنسی زنان (SSEI-W-SF) بود. روش: 510 زن متأهل، با روش نمونه‌گیری در دسترس، از اماکن عمومی شهر مشهد انتخاب و با استفاده از نسخه فارسی فرم کوتاه شاخص عزت نفس جنسی زنان (SSEI-W-SF)، فرم 21 سؤالی مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، پرسشنامه تجدیدنظرشده احساس گناه جنسی موشر (RMGI)، پرسشنامه­ تجدیدنظرشده‌ عزت نفس کوپرسمیت (RCSEI)، و شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) بررسی شدند. داده­ها با استفاده از تحلیل عاملی با روش مؤلفه‌های اصلی و محاسبه ضرایب آلفای کرونباخ و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته‌ها: ضریب همسانی درونی گویه­ها در کل نمونه ٨٨/٠ بود. ضرایب همبستگی بین هر یک از گویه­های مقیاس با نمره کل مقیاس بین ٥٤/٠ تا ۷۲/٠ (در تمام موارد: 001/0>p) بودند. در تحلیل عاملی اکتشافی، پنج عامل تجربه و مهارت، کنترل، جذابیت، قضاوت اخلاقی و انطباق به‌دست آمد که جمعاً 37/50 درصد واریانس را تبیین می­کردند. ضریب پایایی بازآزمایی برای کل مقیاس 91/0 و برای پنج خرده­مقیاس آن در دامنه 82/0 تا 94/0 بود. همچنین بین SSEI-W-SF و مقیاس عزت نفس کوپرسمیت (۳١/٠=r ، 05/0‍p<) و شاخص عملکرد جنسی زنان (۳١/٠=r ، 05/0‍p<) رابطه­ معنادار مثبتی دیده شد که نشانگر روایی همگرای این مقیاس است. روایی واگرای این شاخص نیز با خرده‌مقیاس افسردگی مقیاس DASS-21 تأیید شد (29/0-=r، 05/0‍p<). نتیجه‌گیری: با توجه به پایایی و روایی مناسب SSEI-W-SF، می­توان از آن برای فعالیت­های بالینی و پژوهشی استفاده کرد.