هدف: در DSM-5 برای کودکان دچار تحریکپذیریهای شدید و دائمی (غیردورهای)، تشخیص «اختلال بدسامانی خلق ایذایی» (DMDD) در نظر گرفته شده و این اختلال در بخش اختلالهای خلقی گنجانده شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی این موضوع است که آیا DMDD زیرگروهی از اختلال دوقطبی (BD) است یا یک اختلال مستقل.
روش: پایگاههای Medline، PsycINFO، Scopus و DSM برای منابع انگلیسی و SID برای منابع فارسی تا تابستان 1392 جستوجو و دادههای معتبر انگلیسی و فارسیزبان گردآوری شد.
یافتهها: بررسیهایی که تا کنون برای مقایسه تحریکپذیریهای شدید و دائمی (معادل DMDD) با اختلال دوقطبی انجام شده، نشان دادهاند که DMDD و اختلال دوقطبی در شدت و میزان اختلال عملکرد یکسان، ولی در نسبت جنسیتی، انباشتگی خانوادگی، سیر و پیشآگهی، اختلالهای همراه و کارکردهای عصبروانفیزیولوژیک متفاوت هستند. کودکان مبتلا به DMDD در سالهای بعد، بیشتر دچار اختلالهای افسردگی تکقطبی و اضطرابی میشوند و اختلال دوقطبی در آنها دیده نشده است.
نتیجهگیری: بهنظر میرسد DMDD زیرگونهای از اختلال دوقطبی نیست و بهتر است در بخش اختلالهای خلقی بهعنوان تشخیصی مستقل در نظر گرفته شود. ضروری است تدوینگران DSM در آینده نیز در رویارویی با یافتههای جدید، برای ایجاد اصلاحات لازم نرمش کافی نشان دهند.
نوع مطالعه:
مروري |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1393/8/3 | پذیرش: 1393/8/3 | انتشار: 1393/8/3