1- عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی رفسنجان
چکیده: (10117 مشاهده)
هدف: در بررسی حاضر رابطه میا نشدت اختلالهای روانپزشکی و شدت وابستگی به مواد افیونی به عنوان یک پیشاگهی منفی در درمان افراد معتاد به مواد مخدر مورد بررسی قرار گرفته است. روش: این بررسی از نوع توصیفی – مقطعی است. آزمودنیهای پژوهش را 240 نفر (232 مرد، 8 زن) تشکیل دادهاند که به تصادف از میان بیماران معتاد به مواد افیونی مراجعهکننده برای درمان انتخاب شدهاند. ابزار پژوهش، آزمون MMPI و مصاحبه روانپزشکی بوده است که به صورت انفرادی اجرا شده است. دادهها به کمک آزمونهای آماری هی دو، تحلیل واریانس و روش توکی تحلیل گردیده است. یافتهها: شایعترین روش مصرف کشیدن تریاک با سیخ و سنگ (8/28%)، میانگین طول مدت مصرف 96/5 سال، میانگین سن شروع اعتیاد 24 سالگی و میانگین دفعات ترک 1/1 مرتبه بوده است. 4/50% نمونه دارای یک یا چند تشخیص روانپزشکی بودند و به ترتیب اختلال شخصیت ضداجتماعی با 25%، افسردگی با 5/20% و اضطراب با 3/18% شایعترین اختلالها بودهاند. این بررسی نشان داد که با افزایش شدن وابستگی به مواد شدن اختلالهای روانپزشکی بیشتر شده است. بهطوری که مصرفکنندگان تریاک با وافور و سیخ و سنگ به ترتیب 5/30% و 2/39% و تدخین و تزریقکنندگان هروئین به ترتیب 7/37% و 3/92% داری تشخیص پزشکی بودند. نتیجه: بیمار بودن معتادان دور از واقعیت نیست در درمان باید به شدت اعتیاد و تشخیصهای روانپزشکی همراه توجه داشت. شدت اعتیاد نوعی پیش آگهی منفی در ترک ناموفق و بالاتر بودن همزمانی تشخیصهای روانپزشکی است.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1392/4/24 | پذیرش: 1392/4/26 | انتشار: 1392/4/26