اختلال سلوکی عبارت از یک الگوی رفتاری با دوام است که در آن حقوق اساسی دیگران و هنجارهای اجتماعی‏ متناسب با سن از سوی کودک و نوجوان نادیده گرفته می‏شود. این اختلال غالبا با رفتارها و ویژگی‏های زیر همراه است: فعالیت جنسی زودرس، باده‏نوشی، کشیدن سیگار و مواد، بی‏پروایی و اعمال خطرناک، عزت نفس پایین، در حالی که‏ ممکن است یک تصویر قدرتمند از خود نشان دهند. انعطاف‏پذیری اندک در برابر ناکامی، تحریک‏پذیری و خلق انفجاری‏ از ویژگیهایی است که با فراوانی بیشتری در این اختلال دیده می‏شود.این افراد بیش از دیگران حادثه‏پذیر هستند. در زمینه‏ مهارتهای اجتماعی، حافظه و توجه دارای نارسایی هستند. از دید این کودکان و نوجوانان افراد مقتدر از جمله پدر و مادر و آموزگاران اغلب به عنوان افرادی مداخله‏گر و تنبیه‏کننده جلوه‏گر می‏شوند. شماری از مبتلایان به اختلال سلوکی دارای‏ کمبود توجه و یا بیش‏فعالی نیز تشخیص داده شده‏اند. اختلال سلوکی همچنین ممکن است با یک یا چند اختلال دیگر مانند: اختلالهای خلقی، اعتیاد، اختلالهای یادگیری و اختلالهای هیجانی همراه باشد. احتمال ابتلا به اختلال رفتار ارتباطی‏ برای کودکانی که والدین زیست‏شناختی و یا غیر زیست‏شناختی آنها مبتلا به شخصیت ضد اجتماعی بوده و یا دارای برادر و خواهر مبتلا به اختلال رفتار ارتباطی هستند، بیشتر است. همچنین این احتمال برای فرزندانی که والدین آنان مبتلا به‏ اختلالهای می‏باره‏گی، خلقی، روان گسیختگی، نارسایی توجه همراه با بیش‏فعالی و اختلال سلوکی هستند، زیادتر است.