مفهوم ارتقاء بهداشت نخستین بار در سال 1975 معرفی شد و دورنمای نوینی را در فعالیت‏های بهداشتی ترسیم نمود تا آنجا که امروزه سازمان جهانی بهداشت نیز ارتقاء بهداشت را برتر از پیشگیری و درمان می‏داند. این مفهوم به تدریج از بهداشت عمومی به حوزه بهداشت روانی نیز گسترش یافته و هم اکنون کوشش در زمینه ارتقاء بهداشت روانی با رویکرد جامعه‏نگر محور فعالیت بسیاری از برنامه‏ریزان بهداشتی است. گرچه بسیاری بر این باورند که برنامه‏های ارتقاء بهداشت‏ بیشتر بر افراد بهنجار جامعه تمرکز دارد و نه بیماران و افراد در معرض خطر،ولی امروزه، بر خلاف این دیدگاه هدف‏ برنامه‏های ارتقاء بهداشت محدود به افراد بهنجار نبوده، بلکه گستره فعالیتهای آن افرادی را که دچار اختلالهای روانی، معلولیت و ناتوانی هستند نیز در بر می‏گیرد.