مقدمه:کلوزاپین نخستین داروی ضد پسیکوز مؤثر با کمترین عوارض خارج هرمی است، که در مقایسه با نورولپتیکهای استاندارد آگرانولوسیتوز بیشتری ایجاد می‏کند. 2-1% بیمارانی که کلوزاپین دریافت می‏کنند دچار گرانولوسیتوپنی یا آگرانولوسیتوز می‏شوند. آگرانولوسیتوز ناشی از کلوزاپین یک اختلال بالقوه کشنده است که به توجه‏ بالینی فوری نیاز دارد. روش: این نوشتار گزارش یک مورد اگرانولوسیتوز بدنبال مصرف کلوزاپین در یک بیمار زن 52 ساله‏ مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن است. نتیجه: با توجه به نادر بودن آگرانولوسیتوز در پی کاربرد کلوزاپین و کم بودن عوارض‏ جانبی به این دارو در بیماران پسیکوتیک، به نظر می‏رسد کلوزاپین با کنترل منظم شمارش گلبولهای خون یک داروی مؤثر در درمان اسکیزوفرنیای مقاوم به درمان، بیماران مبتلا به تاردیودیسکیزیا و بیماران با عوارض خارج هرمی شدید باشد.