از آنجا که آگاهی و باورداشتهای مادران تقش با اهمیتی در چگونگی بهداشت روانی خانواده و فرزندان دارد، در این‏ پژوهش میزان آگاهی 336 نفر از زنان متأهل منطقه هفتون اصفهان در ارتباط با بیماریهای خفیف و شدید روانی به کمک‏ پرسشنامه‏ای که به این منظور تهیه شده بود مورد ارزیابی قرار گرفت. این افراد به شیوه نمونه‏گیری منظم از میان زنان متأهل‏ زیر پوشش یک مرکز پزشکی جامعه‏نگر انتخاب شدند. داده‏های پژوهش به کمک روشهای آماری توصیفی و ضریب‏ همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏های پژوهش نشان داد که 2/45% آزمودنیها در تعریف بیماری‏های روانی‏ تنها به یک بعد از سه بعد بدنی، روانی و اجتماعی آنها اشاره کرده‏اند. 29% آنها درباره بیماریهای خفیف روانی و 25% آنها درباره بیماریهای شدید روانی هیچ‏گونه آگاهی نداشتند. 9/94% آنان مراکز تخصصی مانند روانپزشک، متخصص‏ اعصاب، پزشک عمومی و روانشناس را برای درمان پیشنهاد کرده‏اند. به طور کلی مادران با نشانه‏های بیماریهای روانی‏ شدید بیشتر آشنایی داشته‏اند تا با نشانه‏های بیماریهای خفیف روانی. با آنکه بیشتر آزمودنیها دارای میزان تحصیلات کم و از طبقه پائین اقتصادی-اجتماعی جامعه بودند، در مقایسه با بسیاری از پژوهشهای انجام شده در این زمینه از آگاهی نسبتا خوبی در مورد بیماریهای روانی برخوردار بوده‏اند.