تهران، مرکز آموزشی – درمانی روانپزشکی شهید نواب صفوی
چکیده: (8906 مشاهده)
متخصصان بالینی با گرایش روانپویایی، همواره نقش ساز و کارهای دفاعی را در تشخیص ودرمان بیماران خود مورد تاکید قرار دادهاند. اما، ساز و کارهای دفاعی به طور گسترده محور پژوهشهای آزمایشی نبودهاند. محدودیتهای روششناختی نیز در این زمینه بیتاثیر نیستند. کاربرد مقیاس عملکرد دفاعی (DFS) در DSM-IV توجه دوباره به رویکردهای روانپویایی را در تشخیص بالینی برانگیخته است، به ویژه نشانگان محور II که در آنها به استفاده از دفاعهای ویژه از دیرباز مهم تلقی شده است. در این زمینه شماری از نظریهپردازان برجسته مانند میلون ارتباط بین هر اختلال شخصیت را با یک سازوکار دفاعی معین مطرح کردهاند. علیرغم کمبود پژوهشهای آزمایشی در اینباره، یافتههای موجود نشان میدهند که دفاعها یک ارتباط قوی با کارکرد شخصیت در بزرگسالی و آسیبشناسی روانی دارند و درجهبندیهای مقیاس کارکرد دفاعی توان افزودن اطلاعات بالینی سودمند به روند تشخیص را نشان دادهاند.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1391/9/26 | انتشار: 1377/11/26