پژوهش حاضر به بررسی میزان شیوع نشانگان فرسودگی روانی ناشی از شغل در مشاوران و روان­درمانگران می­پردازد. آزمودنی­ها 110 نفر از مشاوران و روان­درمانگران (58، مرد، 52 زن) در سطح کارشناسی ارشد و دکتری شاغل در تهران هستند. یکی از هدفهای این پژوهش آگاه شدن از میزان تاثیر ویژگیهای جمعیت شناختی (سن، جنس، وضع تاهل، میزان تحصیلات، الگوی شخصیتی)، تجربه­های کاری و فراوانی پذیرش مراجع (بیمار) در هفته در بروز نشانگان فرسودگی روانی ناشی از شغل، در افراد یاد شده بوده است. برای اندازه­گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه فرسودگی شغلی گلدارد، که ابزاری برای تشخیص نشانگان فرسودگی شغلی مشاوران و درمانگران است، و مقیاس بورتنر برای سنجش الگوی شخصیتی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده­های پژوهش، روشهای آماری ضریب همبستگی، تحلیل واریانس یک­طرفه، آزمون من-ویتنی و آزمون تعقیبی توکی به کار گرفته شده است. نتایج نشان داد که 10% آزمودنی­ها دچار فرسودگی خفیف تا متوسط هستند و 7/2% آنان نیز از نشانه­های فرسودگی بسیار بالایی رنج می­برند.