به منظور شناسایی مسیری که بیماران روانی برای دسترسی به خدمات روانپزشکی کشور طی می‌کنند، میزان مراجعه آنها به پزشکان عمومی، مراکز درمانی ودرمانگران سنتی، استفاده از داروهای گیاهی و چگونگی ارجاع ایشان به مراکز روانپزشکی، با استفاده از یک پرسشنامه 15 ماده‌ای، 923 نفر (494 زن، 429 مرد) از مراجعه کنندگان به مطبهای خصوصی روانپزشکان،‌بخشهای بستری و درمانگاههای روانپزشکی کشور به عنوان بخشی از ارزشیابی کشوری برنامه بهداشت روان با همکاری و حمایت فنی و مالی سازمان جهانی بهداشت منطقه مدیترانه شرقی مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد براساس نمونه گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شده، میانگین سنی آنان 3/31 سال، 53% زن، 47% مرد، 54% متاهل و 41% مجرد بودند. تجزیه و تحلیل یافته‌های پژوهش به کمک آزمون خی دو و نرم‌افزار EPI-6  نشان داد که 1/35% افراد مورد بررسی در زمان اجرای پژوهش یک تا پنج سال از آغاز بیماری فعلی‌شان گذشته بود. نزدیک به نیمی از مراجعه کنندگان به مراکز مورد بررسی توسط بستگان، دوستان و آشنایان به این مراکز معرفی شده‌اند. 9/85% از افراد مورد بررسی در نخستین اقدام برای درمان بیماری فعلی خود به پزشکان و مراکز درمانی و 1/14% به درمانگران سنتی مراجعه نموده‌اند. اما 1/36% از کل افراد در طول مدتی که این ناراحتی را داشته‌اند، افزون بر پزشکان و مراکز روانپزشکی به درمانگران سنتی نیز مراجعه نموده‌اند. بین متغیرهایی چون سن، جنس، وضعیت تاهل، در ارتباط با میزان مراجعه به درمانگران سنتی، استفاده از داروهای گیاهی و مراجعه به مراکز بهداشتی درمانی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. به طور کلی نتایج نشان داد ضمن آن که درمانگران سنتی در کشور ما هنوز نقش موثری در جلب بیماران روانی به سوی خوددارند، درصد بسیار بالایی از بیماران روانی به پزشکان عمومی در مراکز بهداشتی درمانی مراجعه می‌نمایند.